Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

Op de Guglie of Piramide van Donn' Olimpia, Swagerinne van Paus Innocent, op-gericht in 't jaer 1649. op de Piazza Navonna, veel Menschen als doen te Romen van honger stervende.

't GEEN ons de weeld' van 't Rijk Egipten thoonden,

En het versturven Hooft wel-eer bekroonden

Van eenig machtig Heer, met vremd geschrift belaen,

Waer in sijn wakkerheyd, en vrome daden staen.

Dat spits daer storm noch draey-wind op kost hechten,
Dat somer-lucht noch winter kon bevechten,

Dat sneeu, noch nevel, noch gedreven regen sleet,

Noch van den donder viel, noch van den blixem spleet,

Dat sal ook Vrou Olimp' haer weeld' gaen tuygen,
Die sy uyt Swagers slappicheyd ging suygen.

[p. 189]

 

En haer gehaette macht, en maechschap dragen om,

 

Die in soo korten tijd soo kit'lich Spits beklom.

 

Sy wil het gronden op gekreukte schoud'ren,

 

Die in gebrek en hongers-nood veroud'ren,

 

En kuyssen sijnen mosch, met in-gekankert leet,

 

Met Kinder-tranen, en met Man en Voedster-sweet.

 

Spijt herden wensch, en vloekens wervel-winden,

 

Spijt 'tswijmend rot van Krepelen en Blinden,

 

Spijt Somer-smachten, en het vinnich Winter-weer,

 

Dat in soo naeuwen nood helpt Man en Peerd ter neer.

 

Spijt suchten-damp, en heeter tranen buyen,

 

Spijt klok en klepel, die de Uyt-vaert luyen,

 

Niet van een machtig Lijk, dat in den Tempel lag,

 

Maer vander er men bee, die end noch uyt-komst sag.

 

Dit ongeacht, dit in de wind geslagen,

 

^⋆ Wil dese Wasters vuyst de vlagge dragen

 

Van haren stillen moord, dat moet, dat salder staen,

 

Al sou heel Romen sonder storm te gronde gaen.

⋆ Dewijl de Lieden te Romen seggen dat sy, of haer Moe't, een Waster is geweest.

Sonnet Op het selve.

HET spits, dat Vrou Olimp, spijt bitse Dichten,

Spijt Wasters vloek, en Kinders holle balgen,

Spijt mor van Prinssen, die haer roof doet walgen,

Spijt Eerd, spijt Hel en Hemel, op gaet richten,

Ging eertijds 'tGraf van eenig Prins verçieren,

Maer nu den hongers-nood van Romen tuygen,

Dat noch, mijns hoops, eens bersten wil of buygen,

Soo mag dit dienen om haer val te vieren.

[p. 190]

 

Soo niet, soo mach men in sijn letters vinden,

 

Na verre ongebore bet're tijden,

 

Dat sy gansch Romen ging de keel af-snijden;

 

 

 

Maer beter had gedaen, met al haer Vrinden,

 

Haer handen noyt in 't sweet van 't Volk te steken,

 

En Sinte Peeters staf aen stuk' te breken.