Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

[p. 150]

Non potendo intrar nel Monasterio, dove era la mia bell' Agn. se non con licenzia del Vicegerente.

'K Vond ziel en hert benaud, benerd, besloten,

En met een zee van wanhoop over-goten,

Mijn vremden ader-slag, mijn heet en kort gehijg

Sey dat'er in mijn borst school binne-landse krijg.

Al wat mijn angstig Keuke-wijf quam vragen
Kost mijne vadse tong noch oog behagen,

En vond, soo achtien-daeg' my 'tleger-werk gebrak,

Mijn lendenen vermoed als van een lastig pak.

Waerom ik, schoon die lang vergeefs ging hopen,
Noch op het lest^⋆ licentie ging beloopen,

Om voor een traelje, die mijn vyer te rug doet vli'en,

Eens 'tlang verschole licht van mijne Son te sien.

Daer mijne mond den mond niet kan genaken,
Waer door ik steets kost in den Hemel raken,

Waer door ik staeg, vervoerd in een vergode schoot,

De onbegrepe vreugd der Engelen genoot.

Mijn Engel, sonder my na't uer te vragen,
Sag daedlijk wat de klok hier had geslagen,

En dat door opper-vloed mijns liefdens Tyber swelt,

En dat het min beleg mijn krachten doet geweld:

En seyt, mijn hert, laet 'tdroevig opset varen,
Dat gy voor my wilt al u vyer bewaren,

Neen neen, mijn liefste Heer, dees vasten duert te lang,

U lijden maekten my hier self het leven bang.

'kSal hier noch veertig dagen moeten wachten,
Wild gy mijn eer, en uwe rust betrachten

Neen neen, schoon dat u toorts heel Romen stak in brand,

Soo blijft sijn eygendom noch in mijn eygen hand.

Gaet maer u keurig koorn ter schuren dorssen,
Daer gy geen quade niere-lucht kunt vorssen,

⋆ Dat is een briefken van den Vice gerent, om te mogē in Vrouwekloosters gaen, doch niet verder als voor de traelje.

[p. 151]

 

Waer door op't lest u smert mijn lijden niet verlangt.

 

Want al mijn leven aen u lust en wel-vaert hangt.

Hebbende verstaen de lang-durige doodelijke siekte van mijn Suster, door aen-schrijven van mijn Rentmr: liet ik mijnen schoonen Engel in het Klooster, ende begaf my dadelijk na Venetien toe / alwaer ik op de plaets van S. Mark verstont van een Monsr: die vers uyt Holland quā/ dat mijn Suster al over-leden waer, waer op ik dese navolgende Verskens maekten.

Door't vluchten van haer ziel mee van mijn ziel te vluchten,

Ja eer ik noch een woord

Had van haer dood gehoort,

Schoon my't voorsienig breyn dien herden slag dee duchten;
En voor een traelje by haer schreyend oog te staen,
En soo van mijne ziel, mijn Engel heen te gaen?
Ah! Hemel 'tis te swaer voor dit gevoelig hert,
Dat laes door sucht van een van twee versteken werd.