Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
Auteursrechtvrij
[pagina 134]
| |
La mia bell' Agn. che dormiva sempre nella stanzia di su' Padre e Madre, per godermi la mattina spogliato & ignudo nel letto, lor dava da credere spesse volte, ch' io l'haveva commandato di far certi servitij á bonissima hora in camara mia, ch' era un solare piu basso, e per questi servitij venne anco la furbacciotta il primo giorno dell' anno Giubileo 1650, tutta 'slacciatae piena di fuogo.
DEN eersten dag van Innocent sijn heylig jaer,
Daer yeder een soo graeg, soo nieu, soo heet na waer,
Dat daer meer talen binnen Romen raekte,
Als oyt den bouw van Babels Toren staekte,
Ga naar margenoot⋆ Sy woonden wel met my in een huys, maer sliep in haer Vaders kamer.
En klopt my uyt het bed tot eenen wissen klou.
'kVlieg na de deut tot haer gestole lusjes,
En laet haer in met mompelende kusjes,
De rokjes in de hand, de memmetjes ontdaen,
En't dertel oog-geswier met vyer en vlam belaen,
'kGa met de Kleuter in de lakens kruypen,
En voel terstond' met heete minne-stuypen,
Haer en mijn ziel beroerd, haer en mijn haert benerd,
En in een oogen-blik verwerd in't tiktak-berd.
Na twee drie keer gewonnen en verloren,
Wil sy mijn kindse vryeryen hooren,
En seyt hoe sy al op haer seste jaer de min,
Schoon onbekenden gast, nam 'tharen boesem in.
Maer had sy doen dat soete spel geweren,
Sy had al vry wat grager aengebeten,
Als eenig vorentje dat Maes of Merwe teelt,
Dat 'tvridslend aes behaegt, maer met den hengel speelt.
Ik antwoord mijnen hegt-omhelsden Engel,
Hoe dat my eertijds nimmer kleynen Bengel
De koten noch den tol rou Jongens spel gevil,
Maer dat al mijn vermaek vondt in een Kleuter-bil,
| |
[pagina 135]
| |
En't Akkertjen dat heel de Wereld teelden;
Maer dat ik slechts wat bille-gatjen speelden,
En 'slevens poortjen met verwondering besag,
En wist en niet en wist wat daer verholen lag.
En dat ik dik den Hemel heb bekeven,
Dat hy my doen liet sonder oordeel leven;
Want had ik doen gekent den loop van dese baen,
Daer had noyt Meysjen uyt mijn handen Maegt gegaen.
Na dat onnosel malle min-herdenken
Ga ik haer voort haer Nieuwe-jaertjen schenken,
En maek soo trou hervat in haer verliefde schoot
Dat haer verlore kindsheyd haer niet meer verdroot.
Sy seyt, mijn liefste Heer, wild my verschonen,
'kEn kan u wakkre vlammen niet belonen,
Gy hebt my niet alleen na desen tijdt bericht,
Maer boet my ook de scha van dat ik was een Wicht.
Dat soete woord most noch een toe-maet hebben,
Schoon ik de Merwe vry wat leeg sag ebben,
En leggend' op ons zy bevaren min-pilot
Kreeg ik noch evenwel ons minne-schuytjen vlot.
|
|