Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
Auteursrechtvrij
[pagina 121]
| |
Il gran' tradimento, che mi fu fatto d'un tal infame,Chiamato il padre N. Meurs, da Liege ó li vicino, uno de' Parochiani di S. Lorenzo in Lucina, chi per denuncia secreta, e con testimonio falso, mi misse adosso certi misfatti criminali, per vindicarsi di non so che, e fu conchiuso in piena congregatione de' prelati, che il Barigello andaria con 12. Sbirri à casa mia, per farmi prigione: il quale fu esseguito alli 19. di Settembre 1649. alla strada de Pontefici: ma io mi salvai per i tetti, & essendomi ritirato nel monasterio de' quei Frati ruffiani, bordelleschi, e Sodomiti del Popolo, non volsero ch' io ei restassi in modo nissuno, tal che io fui necessitato di fuggir in S. Giacomo degl' incurabili, dove, rifiutato come nel popolo, venni al fine nell' Anima & essendoci stato 3 giorni con disgusto grandissimo mi fu data una stanzia in S. Rocco, vicino à casa mia, & all' hora il Vicegerente, vedendo che non ci era remedio di chiapparmi, & havendo io mostrato che il sudetto traditore di manaco haveva fatto un testimonio falso, non fece altro, che di dichiararmi innocente, ma mi negó giustitia contra il Vituperoso Fratazzo.
IK most soo lang in ballingschap volherden,
Tot dat ick eens ging dubbel balling werden,
Tot datGa naar margenoot⋆ een valschen eedt mijn tweeden ban verricht,
Daer Romulus wel eer sijn Vryd-hof heeft gesticht,
Tot datmen eens, door Dief en Moorder-brakken,Ga naar margenoot†
My meent gebonden na het kot te pakken,
Tot datmen met geweld, in't midden van de nacht,
De stille rust van mijn onnosel huys verkracht;
Tot datmen, of't een Nonne-schender gelden,
Mijn vaste poort niet van de bouten velden,
Neen, maer na langen storm van hiel-en-hamer-kracht,
Daer met een groot geroep een kleyne bres in bracht,
Waer door ter naeuwer nood, (wat schoonder dingen!)
Een schralen Dief sijn magre le'en kost wringen,
Daer wenst men dusend doo'n, doenmen het bed vond werm,
In mijn vermiste borst, in mijn vervoerden derm.
| |
[pagina 122]
| |
Daer gaetmen voort in kist en kelder vroeten,
En sijnen moed met vloek' en sweeren boeten,
Daer gaet 'tverdoemde rott de Buren daken aen;
Maer most weer op het lest beschaemt na huys toe gaen.
Om nu het kromme recht eens uyt te wachten,
Ging ik van Kerk tot Kerk mijn self verkrachten,
En bed'len om vertrek den Geestelijken Staet
Het slimste kotjen dat in hare Kloosters staet.
'kEn kost niet een gekruynde kop bewegen,
Om sig tot mijne beden te verlegen,
Tot dat ik in Sint Rok noch vond bermhertigheyd,
Daer ick nu sit en wacht na mijne vryigheyd.
Maer 'kmost noch eerst inGa naar margenoot⋆ d'Anima belanden,
Om daer te vallen in mijn Lansliens handen,
Om daer bewelkomt als een honds-neus in de pot
Van't meesten deel te sijn beguycheld en bespot.
Daer leerden ik, dat 'thelsche vyer moet schennen,
In tegenspoed &c.
Het geen mijn moedig hert soo schrikkelijk verdroot,
Dat ik, had 'tlang geduert, daer in mijn leven schoot.
Doch desen ramp ging Paracelsus staken,
En my voor al de Weerld onkenbaer maken,
En bracht my swert gekleet, met swerten baerdt en haer,
In klaren middach, daer S. Rok mijn Leyds-man waer.
DieGa naar margenoot† hier nu gaet mijn smerten soo versoeten,
Dat my mijn Engel komt ter mis begroeten,
Daer sy geswind van le'en, door innig vyer geprengt,
Met een gestole kus haer Pater-nosters mengt.
Tot dat ik, weer gesteld op vrye voeten,
Mach mijn verstaelde leger-lusten boeten,
En haer, met moeye le'en geseten op de spond,
Sie hangen aen mijn hals, sie kleven aen mijn mond.
|
|