Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

Il mese di Settembre dell' anno 1649.

DAER gaen de dagen met ons leven korten,

Daer gaen wy al met stooten horten

Na't donker lijk-verblijf, na't scheyden van de ziel,

Die laes! wie raden 't in wat handen dat sy viel;

Hoewel men is gewend het best te hopen;
Schoon wy van selfs in ons verderf gaen loopen,

Ja ja, siet wat gy doet, een stond een oog geblikt

Slikt heele jaren als een Mos een graentje slikt.

Maer ging maer jaer en dag ons leven snoeyen,
Soo dorden wy niet in den tijd van 't bloeyen,

Soo wierden wy noyt in ons besten tijdt gestuyt,

En leefden immer fris ons honderd jaren uyt.

Doch spijs en drank en onversade balgen,
Doen eer ons leven als ons lusten walgen,

En 't gulsig bed-gevley van een verliefde schoot

Maekt dat wy nacht en dag gaen werken aen ons dood:

En datmen over Zee gaet kruyden soeken,
Om ons gekreukte krachten te vervloeken,

[p. 119]

 

Dat Doctors misslag, en Aptekers droeve kroes,

 

Ons helpen aen een kant, en jagen voor den droes;

 

En dat haer onbestraffelijke moorden

 

Tot steunsel van een Republijk behoorden,

 

Want somtijds hier of daer, na't spel is van gewicht,

 

Wel d'een of d'ander dient met recht de voet gelicht,

 

Om Land, of Staet een ander in te ruymen:

 

Dit sijn de Roovers die dees Zee gaen schuymen,

 

Dit ongeruste Meer, soo wel als stael of loot,

 

Van menich braven Held en wakkeren Piloot,

 

Die slingste eersucht uyt het spoor dee loopen;

 

Ja heel de Weerld staet voor haer baetsucht open,

 

Daer selfs Florencen nu vergeefs ontmergeld wrokt,

 

Dat door een Doctor heel Toscaen is ingeslokt.

 

Leerd dan u ziel haer oorsprong eens beleven,

 

Soo gaet gy ook u lichaem krachten geven,

 

Soo maekt gy uwen dag soo lang als gy begeert;

 

En mangelt (uyt geleeft) den Hemel voor de eerd.