Risposta ad una lettera dell' Illmo: Sre: Adr: di Bl: Sre: di N: delli 8. di Giugno 1649. sendo restata un pezzo tra le Mani de' Mercanti, e conferendo un' altera sua con quella li.
Terwijl ik sit en denk, en seg, wat mag sy doen?
Die mijnen brand wil als den brand van Ethna voen,
Tot mindring van mijn self, tot schrik van mijn geburen,
Terwijl ik vraeg of ik sal immer moeten truren,
En seg hoe is't? wat seyt de schoone Amaril?
Wat eyscht haer straf besluyt? wat vergt haer sture wil?
Wil sy den verren Pelgrim noch niet sien belenden,
Daer al sijn moedig dolen eens op't lest moet enden?
Wacht haren tempel niet na sijn beloofde staf?
Of bracht hy die bepalmt noch in sijn Vaders graf?
Wat maekt, of denkt sy? schreyd sy? lacht sy? sucht sy? singt sy?
Of staet sy? sit sy? leyt sy? gaet sy? vlucht sy? springt sy?
Is sy by Vrinden, of by Vremden aen den disch?
Hoe leeft sy daer sy leeft? hoe is sy daer sy is?
Soo sat mijn droeve ziel haer selven al en vraegden,
Als uwe Broeder-min op mijnen onrust daegden,
Als't minnelijk geschrift van u verliefde hand
My rukten van mijn stoel, en voerden na mijn Land;
En my tot over Merwens palen ging versenden;
En dee op't entjen van de groene Dong belenden,
En segg en aen de Visch, die't soete na daer nood,
Daer ik mijn leven soek, daer loopt gy na de dood.
Denk eens, hoe my de vlugge sinn' en leden vlammen,
Denk, lieste Ziel-vrind, wat mijn hertje kan vergrammen;
Schoon ik in Velsens ton tot onrecht end verviel,
Als ik haer vlugge le'en in uwen brief bekniel,
Als ik mijn trouwe min noch onbevlekt sie blijven,
Als ik haer voor een Minne-worstlaer hoor beschrijven,
'kSta vaster als een eyk, daer ik eerst sat gemat,
En't schijnt dat ik alreets haer bouten heb gevat.
[pagina 117]
[p. 117]
Ah! Godlijk heyl-gesternt van mijn bestormde zeylen,
Mocht ik die sture Zee na mijnen eysch bepeylen,
Ik schuwden alle vremde havens als de dood,
En lag al in haer erm, en dreef al in haer schoot.
Auteursrechtvrij