Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen

Il secondo assalto, ch' io diedi alla mia bell' Agn: alli 23. d' Agosto 1649. in su'l punto che il Sole intró in Virgo.

ACHT maenden stond mijn deur voor ander open,

Acht maenden most mijn beste vyer verloopen,

Tot dat de Son met my gaet treden in de Maegd,

En my ten tweeden storm van mijnen Engel daegt.

Waer aen den Hemel my genoeg gaet thoonen,
Dat dese vlammen sijn gewelf bewoonen,

En dat geen valsen schijn van eenige Comeet

De vaste fakkel van mijn Engel oyt verbeet.

Ik vindt haer t'huys op't kussen sitten denken,
Om my een kantjen aen mijn hemd te schenken;

Mijn nieuwe wooning^⋆ in der Pausen stille straet

Maekt dat sy op een werken-dag ter feesten gaet.

Ik ga haer van mijn plat heel Roomen thoonen,
Dat slecht bewijs van soo veel Keysers-kroonen,

En seg haer, die het meest in dit gebied kan doen,

Heeft die wel dat ik heb, soent die wel dat ik soen?

Ik vat haer voort in mijne geyle bouten,
En ga haer tot mijn rouwe min verstouten,

Ik draeg haer voort om leeg, en leg haer op de spond,

En quetst haer^† lang gequetst, en wond haer lang gewond.

⋆ Alla strada de pontefici.

† Dat is, al lang, al over lang.

[p. 112]

 

Ah! herden storm op sulke vroege rosen!

 

Daer gaen haer le'en van't kostlijk purper blosen,

 

Daer leyt sy half ontzield, daer siet sy hoe sy voer,

 

Aen bed en bulster, laken, deken, spond en vloer.

 

Sy schreyd, sy lonkt, sy sucht, en schijnt te lachen,

 

Sy mord en vleyd, sy siet haer Vyand prachen

 

Met minnelijke vrees, soo dat my't soete Dier

 

Het resje bid ten borg tot voor een dag drie'f vier.

 

Dan sal ik voort ter schoonder haven vloten,

 

Dan heb ik hier den Hemel gansch ontsloten,

 

Dan stel ik hier, spijt Hercules, en Spaenjers end,

 

Niet hooger op mijn lans, niet verder op mijn bend.