Ricordandomi di quel' che mi consiglió il Cavaglr. Alfonso Ferri, doppo havermi guarito d'una febre pericosissimas ò piu presto d'un fuogo nelle budella con dolori insupportabili nel mese di Novemb. 1647.
AH! sacht besluyt gevest op goede reden
Van den Beheersser van mijn sieke leden,
Doen 'tblakend ingewand met ongemeene smert
Mijn krachten had verspreyd, mijn zieltjen had benerd.
Ah! soet recept na de gebanne vlammen,
Waer door ik steeds mijn sprink-haen sag verstrammen,
Die eertijds in het bosch, dat al sijn lust besat,
Soo wakk're dgyen en soo sterken schitter had.
Wat was't? wat vonnis gong dien Richter strijken,
Dien Richter van soo veel verrese lijken,
Dat als mijn Kok my we'er heeft op de been gebracht,
En dat den Minne-god sit in mijn schoot en lacht,
Dat ik in geen Apteek en hoef te loop en
Om frisse le'en voor immer op te koopen,
Of yet waer door men jeugd en krachten houd by een,
Of raek met sieke le en noch eynd'lijk van den been:
En oordeeld, ongeacht mijn blonde lokken
Wt 't onvervalste Neerlands bloed getrokken,
En 'tblauwe spiegel-rond dat in mijn oogen sit,
Dat ik werd overheerst van al te grooten hitt;
En dat daerom mijn welvaerd is gelegen
In eenen boesem door mijn hand ontregen,
In eenen teeren schoot vol ongeveynst gevley,
En 'thecht omhelsen van een jonge Huys-klappey:
En dat ik ook, tot mind'ring van die hitte,
Niet veel dien met den neus in't boek te sitten,
Ten zy den bybel, die men met de knie op doet,
Daer tusschen beyden speeld, en vyer met vlammen boet.
Auteursrechtvrij