Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
Auteursrechtvrij
[pagina 42]
| |
Ad Amarilli.
WAT wast, mocht, Amaril, u oog eens voelen,
Hoe hier mijn ongebonde lusten woelen,
Gy saegt misschien mijn vyer voor wispelturig aen,
Maer neen, u min blijft eeuwig in mijn boesem staen.
Neen, sware tucht-vrou van mijn dweege sinnen,
'tBrengt geen afgodery ten tempel binnen,
Die maer alleen voor u, hoe-wel vergeefs, gewijd,
Mijn immer vast gemoed van alle vlekken vrijt.
Neen dit gevry, uytGa naar margenoot* Doctors raed getogen
Heeft noyt mijn trouwe vlammen overwogen,
Heeft noyt den dieren eed' van mijn verknocht gemoed.
Gewurpen in het sand, gestooten met de voet.
Gelijk een schip, in vremde zee en baren,
Altijdt maer wil met eenen stuer-man varen,
En vele havens raekt, soo is't, waer dat ik vloog,
U in het hert alleen, en honderd in het oog.
Hoe-wel wel-eer de wraek mijn ziel verblinden
En mijn schier eer dee haten als ik minden;
Schoon mijnen haet niet hieu van u sijn wrokken leed,
Maer van den af-keer daer u min mee was bekleet;
Die uyt u naeste bloed sijn voedsel haelden,
Dat met geveynstheyd 'topen hert betaelden,
Dat ik u over droeg in vollen eygendom,
Doen gy noch met mijn min gingt ongevoelig om.
Nu vind ik niet dat mijnen brand verhindert,
Nu u volwasse reden is ontkindert:
Daer valt geen morren meer op mijn herd-nekkig vyer,
Al lag'er aen u deur een vreeslijk Tyger-dier;
Al was't den droeven wachter vander hellen,
'k Sou daer de sware vlammen tegen stellen
Van mijn vernielend vyer, dat u alleen maer vond,
Die tegen sijne kracht met vaste voeten stond.
| |
[pagina 43]
| |
Ik wil, koom ik eens aen u klip te stooten
Den vasten hulk die nu leyt ree te vloten,
En uwe haven kiest, en u vergode min,
Noch vliegen uyt 'tgemeen, en gaen ten Hemel in.
|
|