Checha Biancona, doppo essere stata con me tre mesi, & haver buttato un' urin ale di piscia in testa a Don Gioseppe fuor delle mie finestre su la piazza di Spagna, alla vista di piu di tre cento persone, ingannata dal ruffianesmo di su' Madre, à chi lo Spagnolo Haveva promesso montagne d'oro, mentre ch' io ero andato à S. Pietro, fuggí via.
Begreynst, bespot, belacht, en na-gevingert,
Na dat de min my 'tbreyn ontroert en slingert,
En my gelooven doet al wat de re'e verftiet,
Ze'er mijn verraden Kind mijn blakend leger liet;
Met hoop met wan-hoop, haet en nijd besprongen,
Van toorn, van wraek, van wreedheyd in gedrongen,
Van mede-ly en trots, van vrees en stouten sin,
Drijf ik met 'troerloos schip ter holler baren in;
Ze'er dat haer Mem, die't droevig stuk moet boeten,
Mijn min, mijn woedend vyer stiet met de voeten,
[pagina 38]
[p. 38]
En door een slim verraed het onbedachte wicht
Heeft uyt mijn eygen huys by lichten dach gelicht.
Wat duyvel mocht de duyvel in dat verken
Gestoken hebben om dit graf te werken,
Van haren droeven val? om den verweenden voet
Van't aerdig Dier te trekken uyt mijn overvloed,
En in een scherpen hongers-nood te brengen;
Om haer met raf en reekel te gaen mengen:
Na dat drie maenden lang geduyrig sterker aen
Sy al mijn stormen soo vol moeds heeft uyt-gestaen;
En tusschen 'tdaglijx swijmen uyt haer lippen
Haer ongeveynsde Kinder-min liet glippen,
Maer ongemete vyer, en doemden uyr en dag,
Dat sy door dien vervloekten buyk het leven sag,
Die harer beyder onder gang wou schaffen,
En sey den Hemel most haer eewig straffen,
Soo sy in't minst geraekt met trek van voedster-bloed
Auteursrechtvrij