Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen
(1651)–Matthijs van der Merwede–
AuteursrechtvrijSopra il suo Nome.IK vind mijn leet in haren Naem geschreven,
Die my alleen maer over is gebleven,
Van haer verlore min, sijn trotse bitterheyd,
Leefd in mijn droeve Pen, met wrange lijdsaemheyd.
'kEn liet nochtans sijn bitter niet te minnen,
Dat voor-spraeck vind in mijn vervoerde sinnen.
En seg, dat't (of daer schoon het sieke hert van wijkt)
'tVeneetse tegen-gift in heyl en af-keer lijkt.
En 't alssen-nat, dat smorgens werd gedronken,
Om Wijngaert-priesters flaeuwe maeg t'ontfoncken,
Wat wert het toe gelacht als 'tMeysjen 'tpintje leegt,
En met een luft gevat, en met een smaek geveegt.
En 'tdertel geytjen soekt geen groene weyen,
Als't sich van 'tboere-kleutertjen laet leyen,
Maer maekt by 'tbitter looff een wonder bly gelaet,
Dat veeltijds onder aen deGa naar margenoot† diepe beekjes staet.
| |
[pagina 5]
| |
Wie laekten 'tbitter sap van Griekse druyven?
Wie liet sich haer geroemde vocht ontschuyven?
En in d'amandel, die soo lieflijk bloempje draegt,
Wert van een wijse tong na 'tbitter ook gevraegt?
Soo Amaril haer bitterheyd wil wassen,
Eer my den droeven lijk-post komt verrassen,
En soo sy vruchten draegt, als bloessem van mijn pijn,
Ik wenschten in haer bitterheyt gegrift te zijn;
Veel liever als ik schip-breuk aen de lippen,
Van 't hertjen dat van rots en rouwe klippen,
My 't onrecht scheen vernoemt, wel eer te wenschen plag,
En dat ik levend in haer rots geblixemt lag.
'kSchrijf dan haer bitter eeuwig in mijn sinnen,
En wil haer hert versteend en ysig minnen,
En wensch dat mijne min daer in verbittert blijf,
En met haer rots verherd, en met haer min verstijf.
Of wil sy 't bitter met het soet gaen voegen,
Van naem en daet, van misgunst en genoegen,
'kKies 't tusschen beyden van haer goddelijke min,
En dring my t'haerder vorst, en rouwer klippen in.
|
|