Uyt-heemsen oorlog ofte Roomse min-triomfen(1651)–Matthijs van der Merwede– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina XV] [p. XV] Op d'ongemeene, sin-rijcke en geestige Verssen van den Edelen, Hoogh-geleerden Heer M.V.M.Hr.V. Cl. By sijn Ed: genaemt den Wtheemsen Oorlogh, ofte Roomsche Min-Triomfen. WAT flickert ons voor 't oogh, en wemelt in de herssen? Wat ongemeenen Geest toetst met door-ploegde Verssen Ons innerlijck verstant? Ick sie, en ick beken Alleenlijck maer een proeff van Mer...s spitse Pen. Hy leydt ons tot de greep der aengenaemste Maegden Van't bittigh Rooms-gebouw; die menigh oogh begraegden Nae 'tsoete bed vermaeck; doch yder wacht sijn beurt, Voor al wanneer men daer Split-ruyters vindt gescheurt. Itaeljen voert de loff van't minnelijckste wesen, En heeft de roem van kunst om driften te genesen Die Venus ons verleent. Dit seyd men, en 'tis waer; Daer geen gekijf en is beboeft geen Middelaer. Dies komt dees groote Geest beswieren Venus Tempel, En druckt met sijn gemoedt een diamante stempel In't bert des Schuym-godins, tot dat sy neder-zijgt, En van sijn eygen mondt een minne-kusje krijgt. Cupído is jalours, en vindt sich wat bedrogen, En dickwils' bopeloos deckt hy door schaemt sijn oogen Terwijl by staegh beloert het blakend' Roomsche Landt, En geeft op't lest sijn boogh in Mer ... s eygen handt. Daer leydt de groote macht van't Cypers Wicht gesoncken, Door't pijnigen des ziels, 't uyt-mergen van de schoncken, En 't kloppen aen het hert. Maer, siet doch eens, ey siet Hoe minlijck hy nu smeeckt, en singt een ander Liedt. [pagina XVI] [p. XVI] Nu valt'er niet te doen; geen pocchen, of geen dreygen En is aen't Boefje vast, of eenighsins sijn eygen; 'tSchijnt gantsch met hem gedaen. Maer let eens boe by kijckt, Gelijck een Kerrick-uyl die voor de Vegels wijckt. Ey, neen, wat raes ick dus? Hy leydt maer op sijn luypen, Om Mer ... s eygen ziel met listen te bekruypen, Hy is op sijn verbael, in desen schijn, licht uyt, Want niemant sich betrout op desen Minne-guyt. O neen, dit's niet met al, mijn eerst' Gesegh moet gelden, Al sou de vlugge Faem my leugenachtigh schelden: Men geeft somtijds om winst' verschooningh aen die geen' Die met een slingxen treck met Schalcken zijn gemeen. Geluckigh, Edel Heer, dat ghy soe weet te dwingen Dit slim en loose Kindt, vol van veranderingen, Gepropt van guytery, en aengenaem van sangh; Blijf Meester van u self, en houd hem in bedwangh. Geen kalver-liefd' en krenkt of quelt u frisse leden, Maer 't Dichten uyt de vuyst dat voedt u wackerheden; 't Versoecken op het naeuwst', 'tdoor snufflen om end' om, Dat is voor-al den aert van rechten E deldom. Geen schijn en geeft ghy plaets, geen valscheyt wert geleden, Maer Iuffer uyt de mondt dat çiert Poêetsche reden. Wat dient'er veel geseydt? De Werelt in't geheel Is, voor ons aller oogh, een wonder Speel-Thooneel. Ghy dan Neus-wijsen hoop, en onvernoegde Hoofden, Soo ghy hier yetwes vint dat uwen schijn verdoosden, Denck dat het siltigh nat de laffe herssens dient; In d'alder-meeste noodt soo blijckt de beste Vriendt. I. BVRGHOORN, Semper amans. Vorige Volgende