Langs den Heirweg

[p. 70]

De oude man.

Hij leeft vijandig tusschen het ontluiken
Van 't vredig huisgezin; als late sneeuw
Zich handhaaft in de schaduw van de struiken. -
En in hun droomen brengt hij angst en schreeuw.

Dáár is hij drijfzand voor hun zware voeten,
En onweerdreigen boven 't machtloos hoofd.
Hij is de worm die in een vrucht gaat wroeten;
En zij verderven, want zij zijn dat ooft.

Hij waant zijn knoestig wezen als een hechte
Boom, heerschend over 't aangeplante woud.
Maar zij heraadmen, hoorend hoe de spechten
Hun nesten hakken in zijn krachtloos hout.