Langs den Heirweg

[p. 49]

Nazomer.

Weinig schoone dagen
Zijn ons nog gegeven.
Laten wij den hemel vragen
Om gelukkig leven:

Nachten wit van dauw,
Die laat optrekt,
En als water zonnelauw
Langs 't gewas lekt;

Om bezonken klaarte
In vogellied en bruine sloot;
Vruchten vol zoete zwaarte:
Ons blozend brood;

Om groene levensboomen,
En loof in vlam,
Als de engel die ons droomen
Het paradijs nam;

Om een teeder etgroen
Na regen in de zon:
Een lach, een zoen!
O, als dat kon.