Langs den Heirweg

[p. 35]

In memoriam. III.

Er is een schaduwspel van twijgen
En knoppen over 't zonnig grind,
En bloemengeur en licht en wind
Verzaligen het groote zwijgen.

Het is zoo stil, dat het bewegen
Van 't licht wordt of een ver geruisch
Van vleugelen ging door het huis
En of zich englen om u negen.

Het is zoo stil en wit dit rusten.
Zoo slapen enkel Gods gekusten,
Zoo vredig licht en grondloos diep.

De tijd valt lang voor hen die waken.
Maar God zal samen wakker maken,
Die Hij gescheiden tot zich riep.