Het toneel der snaaken

Wat raars.

MEn segt, dat Duc de Alba, so lang hy in Nederland geregeert heeft, maar eens heeft gelacchen; 't Welk om dit navolgende geschiede: Eens in seker Dorp zijnde, daar een Meyt een groote Snoek tegens een houte schutting schoon maakte, in de welke een ront gat was, daar een quast was uytgevallen, soo quam daar by geval een Soldaat te wateren, die sijn tuyg door het voorgemelde gat stak. De Meyt dit siende, opende den bek van de Snoek, en gaf hem dit pronktje te zwelgen, het welk hy wel stijf vast hiel. De Soljer aan de andere zy van de schutting de Kam-

[p. 122]

priollen beginnende te springen, maakte sulk gebaar, dat al het Volk daar omtrent uyt quam, om te sien wat daar gaande was, de welke siende dat onsen maat also gestelt was begosten overluyt te lacchen, sonder hem hulpe te bieden, de Duc quam mede op dat gerucht uyt de welke siende dit schouspel kost hem niet gelijk de andere, van lacchen onthouden, doch gebood, dat men hem los zou maken, het welk noch effen ten ty quam, want had hy een weynig langer vast gehouden, hy had hem het heele hachje afgeset.