Het toneel der snaaken

Van een Juffertje dat het Colijk hadde.

EEn jong Iuffertje seer zijnde gequelt van 't Kolijk, liet (met reverentie)

[p. 83]

een kleyn windje van achteren waayen; De Medicijn die by haar was, sulks hoorende, seyde: Wel, dat is hondert gulden weerd: Een groote Cameniere daar by staande, liet opstaande voet een die veel beter was, klinken, seggende; Hou daar, die is wel twee hondert gulden weerdig; Het Iuffertje hier over begon soo te lacchen, dat het van stonden aan genas.