Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 364]
| |
[pagina 365]
| |
BASSVS. 
OCh mocht' ick eens van minne quelen
Mocht' ick toch eens sieck zijn!
Mocht' ick dat spel eens met Godts liefde spelen
Van die ghewenschte soete pijn'!
Hoe wel naer mijnen luste soud' ick in soete ruste
Vol vrolijckheyt met minne zijn te vre',
Wat leet, wat smert' wat perss' sy my aen-de'.
| |
[pagina 366]
| |
O Liefde soet quetst eens mijn herte;
Ick wensch' te zijn gheraeckt;
Ghy laet te langh' my haken naer u smerte,
Met uwe wonde my vermaeckt:
Quetst my, quetst my Godts minne: quetst my met Godts vriendinne:
Schinckt my den troost, die ick van u begheer',
Dat uwe pijn' my eens in Godt verteer'.
Oft ghy my woudt ten grond' bederven,
En my mijn cracht ont-naemt;
O minne Godts; oft ghy my woudt doen sterven;
En my van hier wegh halen quaemt;
O sterven, soet verblijden: mocht' ick die doot eens lijden;
Hoe soud' ick staen in mijnen Godt verheught?
O Liefde Godts: mijn doodt waer mijne vreught.
Door-wondt my toch, laet my eens proeven
Den soeten sielen druck:
Ick sterf', dat ghy my niet en wilt bedroeven
Met v gheluckigh ongheluck:
O droefheydt vol ghenuchte: daer ick bly' naer versuchte:
Och oft ick eens vol-doeningh' in u vont:
Och oft ick mocht' van u eens zijn door-wont.
Verkranckt my toch, maeckt my eens banghe
Ick wensch' naer uwe quael':
Gheeft my toch eens daer ick soo naer verlanghe
Met mijn begheerten altemael:
Mijn herte wordt ontsteken om heel in u t'ontbreken,
Met uwe wee, met uwe persse bly'
O Liefde maeckt dat ick ghedoodt eens zy.
Och oft ick met die blijde siele,
Met die claer' Godts vriendinn'
In minne wee, in minne-sieckte viele,
En daer mocht' sterven inn'!
Mijn sterven waer mijn leven; wie sal my die vreught geven:
O Liefde soet! gheeft my die blijde doodt,
Daer ick toe hebb' den wensch soo over-groot.
Ver-troost my eens met uwen rouwe,
Met u vrolijck verdriet;
Ghy zijt alleen waer op ick my betrouwe,
My uwe soete persse biet:
O perss': o soete wonde: oft my in u verslonde
Die sieckte bly' die soete bitterheyt,
Die t'hert' in Godt soo salighlijck gheleyt.
| |
[pagina 367]
| |
Doodt my nu toch hier op der eerden,
Dat ick mijns eens ghemiss'?
V wonde soet houd' ick van meerder weerde,
Dan al wat op der eerden is:
Laet my in u verdwijnen, doodt my met uwe pijnen;
G'en kont my niet, o Liefde! zijn te vreet,
Als ghy my doodt met u soet minne-leet.
|
|
