Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 354]
| |
[pagina 355]
| |
BASSVS. 
SOet, over-soet, vermakelijcke stede,
Paleys der minnen vrede,
Daer Godt die siel' ghetoghen hiel,
Die door die soete minne vlam',
Die haer uyt haren Liefsten quam,
Heel uyt haer gonck, en in Godt sonck,
| |
[pagina 356]
| |
Daer sy soo innighlijck ghestiert
Ter doodt toe sieck van minne wiert.
Haer hert' spronck op door dien brandt ontsteken,
Sy moest tot Godt uyt-breken,
Haer stemm' aen-riep den afgront diep',
O mijnder sielen ruste stil'!
Wat wil ick meer dan uwen wil'
O ware vreught die my verheught!
Om u wil ick mijn selven uyt,
My toch in uwen wil' besluyt.
Neemt my van my, doet my naer u begeeren,
Wilt my in u verteeren,
Doet al te niet wat ooghe siet;
Dat ick alleen nacht ende dach
Voor mijnen wil' u hebben mach:
O soet erf-deel ont-bloot my heel;
Die in dit minnelijck ghedrangh'
Niet dan naer u bloot en verlangh.
O persse bly'; die om u te ghenieten,
Die rest' my doet verdrieten:
O liefste soet! o eeuwigh goet!
Mijn rust', mijn hoop, al mijn gheluck!
Mijn vreught in mijnen minnen druck!
Siet hoe ick nu ten grond' in u,
Die zijt der sielen eenich Een,
My wensche wille-loos alleen.
Stelt my in u mijns herten uyt-vercoren;
Dat mijnen wil' verloren,
O Liefste bly! daer eeuwigh zy
In dat gheluckich hemel-rijck,
Daer ick sien dat soo salighlijck,
Wat in my staet, verloren gaet:
O Liefste my heel in u set,
Die my in my soo gansch belet.
O rijck verlies! wat is't u te ghewinnen?
O rijck verlies der minnen;
T'is meerder schat dan hert' en vat:
Oft ick't daer al verliesen mocht',
Dat ick oyt buyten heb' ghesocht,
Wat blijde wond' in mijnen grond'
Waer' my des' soete minne quael
Met hare smerten altemael.
| |
[pagina 357]
| |
Hoe meerder pijn', hoe vrolijcker verblijden;
Ick wil meer smerten lijden:
Noch meer noch meer o Liefsten Heer';
T'behaeght my al, wat u behaeght,
Als my u liefde in u draeght,
Daer ik voorwaer nu dorste naer,
Die zijt mijn eenighe wellust',
Die zijt mijns herten ware rust'.
Quetst my noch meer, t'en kan my niet ver-velen
Dit minne-spel te spelen:
Dit's dat ick kies', dat ick verlies'
Dat mijnen wil' my word' ontrooft,
O Alderliefste my ghelooft:
My eens oprecht soo aen u hecht,
Dat ick in u, nu voor altijt
Mach wesen mijnen wille quijt.
|
|
