Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 339]
| |
[pagina 340]
| |
BASSVS. 
GEwenschten schat! wat is verliesen?
Het is een goet boven verkiesen,
D'welck die claer siele onder-vont,
Die in't Paleys der hooghster Liefde stont;
Daer Godt door een diep dalen af
Haer 'thooghste goet bly' t'onder-vinden gaf:
Daer hy door een grondigh verwielen
Haer smaken liet dat mergh der sielen.
| |
[pagina 341]
| |
Sy gingh voor by troost ende seghen,
En dat sy plagh met lust te pleghen,
Daer sy ghenuchte inne nam,
Tot dat sy die pur Waerheyt teghen quam,
Tot dat sy in ghewenschten dagh
(Soo't hier kan zijn) Godts bly' aenschijn aensagh,
Dat haer meer dan sy kost' verdincken,
Troost ende blijschap quam te schincken.
Nerghens en wou' sy zijn ghebonden,
Haer ooghen in die waerheyt stonden,
Die sy van alles los en vry,
Aenschouwen kost' vol vreughden t'allen ty';
Daer sy gheheel haer in versonck,
Daer't al met haer gheheel te niete gonck;
Te niet, ghelijck men siet verdwijnen
Die sterren voor die sonne schijnen.
Want noyt en quam die uyt-ghelesen
Soo metter daet in een ontwesen,
Dat sy heel weseloos verdween;
Maer wel dat sy heel te verdwijnen scheen,
En dat sy soo af-grondigh diep'
In haren Godt haers selfs ghemerck ontliep,
Dat sy stont door haer blootheyt pure
Als buyten wesen en nature.
T'ont-worden scheen die uyt-vercoren,
Sy had' haer in den Heer' verloren;
Sy was van haer ghescheyden wijt,
Sy was gheheel in Godt haer selven quijt';
Sy was in Godt soo verr' ghebrocht,
Dat sy haer niet t'ontmoeten meer en socht':
S'en wou, s'en sou, om doot noch leven
Haer die natur' meer weder-geven.
O bly' verlies! o soet bevinden!
Wat sagh die siel' in den beminden?
Daer sy haer bloot van alles hiel,
Daer sy soo pur haer selven heel ont-viel,
Daer sy met ooghen over-claer
Gheluckelijck die Waerheyt was soo naer,
En was ont-vlucht, en was ont-varen,
Wat haer in haer kost' weder-varen.
Voorwaer meer dan sy kost' begeeren,
Oft kost' ghewenschen, oft gronderen,
| |
[pagina 342]
| |
Haer herte pur, haer claer ghemoet
In dat Paleys ontfonck van't eeuwigh goet:
Die Waerheyt maeckte haer verheught,
Haer vrolijckheyt was een oprechte vreught:
Sy was gheraeckt, sy was ghecomen,
Daer haer den Heer' haer had' ontnomen.
|
|
