Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 336]
| |
Op de Wijse: Courante seruante.
SVPERIOR.  | |
[pagina 337]
| |
BASSVS. 
EEn vlamme viers, een stadich brandende forneys
Was die bly' siel' in dat saligh paleys,
Daer sy van alles onbelet
Met liefde pur in Godt gheset
Een gloeyen kol' scheen t'allen kant'
In Seraphijnschen minnen-brandt.
O siele pur! uyt Godt en kost' haer houden niet;
Sy stont daer in, daer sy't al om verliet:
Met haer ghemoet, met haer ghedacht'
Verslonden was sy dagh en nacht
In dat gheniet van d'eeuwigh goet
Door minne-voncken over-soet.
Ontsteken heel ginck sy al om, waer dat sy ginck,
Die haren Godt ghedurelijck aen-hinck;
| |
[pagina 338]
| |
Sy blaeckte in Godts liefde claer
Met hare crachten altegaer:
Vyt haer ghemerck, uyt haer ghesicht'
Te stralen scheen een hemelsch licht'.
Al watmen sach, al watmen in die siele vont,
Was anders niet, dan eenen claren gront
Vervult met alle viericheyt,
Tot alle deught oprecht bereyt;
Daer anders niet dan vier en vlam'
Van Godt ghedurich uyt en quam.
Het was oprecht een Seraphijnsche Siel'
Die haer in Godt altijt ont-steken hiel;
Die noyt en ginck, dan daer sy mocht'
In't vier ver-smilten, dat sy socht';
In't vier van't wesen over-pur,
Dat heel verteerde haer natur'.
Vyt haren mont elck woordt, elck reden die sy sprack,
Voor-waer als een ontsteken vlamme brack:
Die haer te sprake comen kost',
Te worden vierigh oock begost':
Sy ded' de herten smilten schier
In Godts verheven minne-vier.
Aen haer en kost' gheen van droefheden al ghelijck,
Haer wooninghe die was dat minne-rijck;
Wat haer aen-quam van lief oft leet,
Versmolt in't vier der liefden heet,
Die haer meer dan hert' kan verstaen
De' over in ghenuchten gaen.
Saligh voorwaer! en duysent-mael ver-coren Bruyt!
Die in dat soet ghenuchelijck besluyt
In pure minne onberoert
Soo stont uyt anderheyt ghevoert,
En was soo al' die reste quijt,
Dat sy in Godt rechts stont verblijt.
|
|