Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe dat die Salighe in't Paleys der Liefden Godts in Enghelsche purheydt leefde.

SVPERIOR.

[p. 334]

BASSVS.

[p. 335]

IN dat vrolijck Paleys, in die hemelsche stede,

Daer Godt die clare siel' in hem versmilten dede,

Sonder eenich aenkleven,

Dan alleen aen dat eeuwich leven,

Stondt sy ghesuyvert ende pur

Als in een Enghelsche natur'.

In haren claren grondt en wierdt gansch niet ghenomen,

Daer haren Godt alleen ghelooft was in te comen;

Het moest' al blijven buyten,

Sy wist' der sielen deur te sluyten:

Sy wilde met Godt zijn ghemeyn,

Die reste docht' haer al onreyn.

Haer oogh' en trock niet in, wat sy quam te bevinden;

Sy nam in dit en dat recht d'wesen des Gheminden:

Sy stondt van als verledicht,

Sy stondt in haren Godt ghe-vredicht;

Sy stondt in alle alles bloot,

Sy was die schepsels alle doodt.

Haer purheydt was oprecht, haer hemelsche ghedachten,

Wat niet bloot Godt en was versmaeyden en verachten:

Sy stondt in een ont-vlieden

Van al dat aerdtrijck kost' ghebieden:

Sy wilde d'Wesen schouwen aen,

Sy wilde in dat Wesen staen.

Wat in haer herte viel liet sy uyt weder vallen,

Het docht' haer al onreyn, s'en achtet niet met allen:

Om Godt recht te behouwen,

En wilde sy maer Godt aenschouwen;

Wat van haer anders ghesien wierdt,

Was al uyt haren grondt ghestiert.

Dat herte onbesmet wilde den Vytghelesen

In alle suyverheydt een onbevleckte wesen;

Den Schepper mocht' alleene

Daer rusten in en anders gheene:

Wat sy meer dan den Schepper vondt,

Docht' haer t'onreyn voor haren grondt.