Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 313]
| |
[pagina 314]
| |
BASSVS. 
GHenuchten onverwacht
Ghetroost ghesalft naer haer verlanghen
Quam die siel' dach en nacht
Van haren Godt bly' te ontfanghen
In trouw' volcomen wierdt opghenomen
Inden speel-hof haren verclaerden gheest,
Daer Godt haer smaken de' des opgancks soete feest'.
| |
[pagina 315]
| |
S'en ghinck niet, maer sy vloogh
Tot het gheniet van Godt daer boven;
Want hy haer herte toogh
In't gheluck groot van die speel-hoven:
Sy wierdt verheven, sy wierdt ghedreven,
Sy wierdt gheset van haren Godt ghetrouw',
Daer sijn ghenade groot haer over-voeren wouw'.
Ontloken wierdt haer hert',
Haer crachten al, wierden ontsloten,
Haer siel' gheopent werdt,
Tot die daer quam in haer ghe-vloten:
Godt woud' versaden met sijn ghenaden,
Met sijnen troost, met sijnen over-vloedt,
Die t'hemwaerts over-vloogh soo open van ghemoet.
Haer Opghetoghentheydt
Wierdt overstromt met vollen seghen;
Sy wierdt in Godt gheleydt,
En Godt die wierdt t'haerwaerts gheneghen':
In alle welde Godt die siel' stelde,
Godt sijn vriendin' ghenuchelijck verdronck,
Die met opganghen claer hem blootelijck aen honck.
O Godt ghebenedijdt!
Hoe stondt in hem die Vytghelesen
Verheught, vermaeckt, verblijdt,
Ghelijck gheheel vernieuwt van wesen?
Wel mocht' sy spreken ontfonckt, ontsteken:
O schoonheydt schoon spaed' hebb' ick v bemindt!
Die v lanck elders socht', dan daermen v bevindt.
Van buyten socht' ick v,
Ende ghy waert al verr' van binnen;
Niet v en socht' ick nu,
Die niet en wist' v te beminnen:
Seer wijt ghescheyden waren wy beyden;
My hielen verr' schepsels van v aenschijn,
Die, waren sy daer niet, souden te niete zijn.
Nu dan o schoonheydt schoon'!
Mijn eeuwich goedt, mijn eyghen stede,
Mijn blijschap, mijne croon',
Mijn salicheydt, mijns herten vrede,
In v wellusten doet ghy my rusten,
In v gheniet doet ghy mijn siele staen;
Die dat sy uyt v gonck, soude te niete gaen.
|
|
