Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 307]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 308]
| |
HOort waer die liefste wierdt gheleydt,
Die uyt dit aerdtrijck was ghescheydt,
Om in troost ongheschapen den minnen slaep te slapen:
O minne soet! wat vrolijckheden
Met Godt in rust' haer vallen deden?
Daer 't bly' vermaeck dat hy haer schonck,
Die stilte pur daer sy versonck,
Haer sielen krachten al door-ghonck.
Ghetoghen was sy soetelijck
In haer inwendich hemelrijck,
Daer uytwendighe dinghen haer niet meer aen en ghinghen;
Daer sy quijt was wat haer kost' schaden,
Daer sy versmolt in Godts ghenaden,
Daer haren slaep was een wellust',
Een oversoete sielen rust',
Waer allen on-vre' wierdt ghesust.
Den slaep die was een stilte bly',
Die haer van onrust maeckte vry;
Al, wat haer uyt Godt houde, sy met die ruste schoude;
Die ruste hiel haer af ghescheyden
Van al, dat haer kost uyt-gheleyden:
Wat dat sy onder-vinden mocht',
Haer vreught wierdt in die rust' volbrocht,
Daer sy't al te verliesen socht'.
Dat slapen waeckte in den Heer',
Om daer niet uyt te dalen meer:
Haer herte was gheleghen, om rust' met Godt te pleghen;
Sy liet het al, als niet met allen,
Wat buyten was, om ruste vallen:
In haren vrede, daer sy stondt,
In den slaep die sy onder vondt,
Was al 't vermaeck van haren grondt.
| |
[pagina 309]
| |
Van als hiel haer den vrede bloot,
Dat slapen gaf haer weelden groot;
Vyt al dat haer beroerde, haer die gherustheydt voerde:
Die stilte moest' troost veroorsaken,
Den slaep moest' haer in Godt vermaken;
Als sy in die gherustheydt claer
Ontbloot, ontslaghen, merckte haer
Van hindernissen altegaer.
O blijden slaep! o soet gheniet'!
Daer Godt haer in den speel-hof liet,
Daer't haer al wiert ontnomen, wat in haer was ghecomen:
Daer in die rust' van't innich leven,
Af-viel, wat aerdtrijck hadd' ghegheven;
En in die vrolijcke ghenucht'
Sy alle schepsels was ontvlucht,
Die niet en baren dan ghesucht'.
|
|
