Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: D'ou vient que ces beaux yeux.
SVPERIOR.  | |
[pagina 301]
| |
BASSVS. 
GHingh' ick v segghen voort
Reyn siel', van punt tot punt haer leven soo't behoort,
Wanneer soud' ick bewijsen? wanneer soud' ick vol prijsen?
Wanneer soud' ick het leven legghen uyt
Van die Godts uyt-vercoren Bruyt?
Dicks gingh' sy met den Heer',
Met haren soeten Al, doen eenen ommekeer
In die blijde lusthoven van t'Heylich Landt daer boven:
O vreughden groot! wellusten oversoet
Die haer daer quamen in't ghemoet!
Somtijdts soo wonderbaer
Was het aenschouwen soet van die ghenuchten claer,
| |
[pagina 302]
| |
Daer Godt haer me' ont-haelde, daer Godt haer me' doorstraelde,
Daer Godt haer me' vervulde haren grondt;
Dat sy haer heel verloren vondt.
T'verliesen hadd' sy lief;
Want het haer minnelijck in haren Godt verhief;
Daer sy rechts kost' ghecomen, als't haer al was ontnomen:
Het was voorwaer haer alder-meest' ghewin';
Want 't haer op t'hooghste voerde inn'.
Het was haer meeste vreught,
Want hoe sy meer verloor, hoe sy meer wierdt verheught:
Met alles te verliesen quam sy boven verkiesen;
Daer sy den Heer' ghelijck in alles nam,
Wat onghelijck haer teghen quam.
Verloren moest' sy gaen,
En uyt haer zijn ghe-voert, om in den Heer' te staen:
T'verlies in den Gheminden en kost' sy niet be-vinden,
T'en waer dat haer den Liefsten hadd' ghebrocht,
Daer sy niet commen self en mocht'.
Dus ghinck sy als te niet,
Om in die salicheydt, daer Godt haer inne liet,
Van dien hof verholen gheluckich te verdolen;
Daer sy oprecht den Goddelijcken schat
Verloren heel, gheheel besat.
T'verliesen in die ste',
Daer sy dat hooghste goet quam te ghewinnen me',
Was een grondich ontweten, was een oprecht vergheten,
Was een gheheel des anderheydts verdwijn,
Daer sy van moest' verledicht zijn.
Van alles dan ontbloot
In dien blijden hof, verdween sy ghelijck doodt;
Sy was d'aerdtrijck ontvloghen, sy was uyt haer ghetoghen;
Sy was in Godt ontcommert, onbelet,
Vyt alle anderheydt gheset.
Daer stonden sy ghepaert
Den Schepper oversoet, met die van gheest' verclaert,
Die in die feest' der feesten den gheest Godts de' ontgheesten;
En hoe haer Godt sijn selven meer voorhiel,
Hoe sy meer uyt haer selven viel.
Dat vallen dreef haer we'er
| |
[pagina 303]
| |
Hoogher in haren Al, hoe sy meer daelde ne'er:
Elck minnelijck ne'erbooghen baerde een nieuw verhooghen;
Dus overwon den Liefsten haer altijdt
Die t'verlies socht' in minne-strijdt.
|
|