Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 297]
| |
[pagina 298]
| |
MEt wat vreughden hoor' ick aen,
Dat ick hier uyt v verstaen
Van dat landtschap overbly'?
O k'en weet wat ick ghevoele!
Die noch opder aerden woele,
Scheydt mijn siele, scheydt uyt my!
A Dieu al wat in my leeft,
A Dieu al wat wesen heeft,
Dat niet pur bloot Godt en is:
Mijnen wensch dorst naer die goeden,
Die uyt die Fonteyne vloeden
Der oprechte lafeniss'.
Waerom is't dat ick hier blijf'?
Vlucht mijn siele uyt dit lijf!
Treckt in vrede naer v rust':
Wat kan v dit aerdtrijck gheven?
Versmaeydt sinnen lijf en leven
Weest alleen op Een verlust.
O ghenuchten vander eerdt!
Die gheen aen sien en zijt weerdt,
Maer versmaeydt te zijn verdiendt:
Wat een overgrooten schade
Werckt v vreught in die ghenade?
Die nochtans v toondt als vriendt.
Reyn voorwaer is al t'profijt,
| |
[pagina 299]
| |
Dat den mensch doet in den tijdt,
Boven tijdt die niet en staet:
Om den Schepper recht te loven,
Klimt mijn siele, klimt daer boven,
Over tijdt, en stede gaet.
Houdt v daer in hem alleen,
Hem aensiet en anders gheen,
Buyten hem niet aen en merckt:
Vliedt wat v van hem mach scheyden;
Want 't v al moet inne leyden,
En' in hem staen, wat ghy werckt.
Eerdtsche schepsels altegaer!
Hoe verr' treckt ghy t'hert' van daer,
Daer t'hert' in sijn ruste woondt?
Hoe verr' is van dien vrede
Dese ongheruste stede,
Die ghy voor rust-plaets vertoondt?
Wesen Godts dat al omvanght!
Waer aen alle wesen hanght,
Noch en kan ghescheyden van;
Houwt mijn wesen in v wesen,
Dat van v dicks is gheresen,
Daert niet sonder zijn en kan.
Mijn rust-plaetse is in v,
Dat sien en bemerck' ick nu,
Dat ick't in't besitten wist':
Laet mijn Godt! mijn siele weten
Dat ghy wordt van haer beseten,
Die sy hebbende ghemist.
Maeckt mijn arme siele rijck',
Dat eens voor haer ooghen blijck'
In een claerheydt onbedeckt,
Dat sy wordt van v door-vloten,
Dat sy is in v besloten,
Dat ghy haer tot v verweckt.
Op mijn siele, want ghy slaept,
Siet waer ghy ghenuchten raept,
Die rust' in te leeghe vreught:
In die rust' nemt v ghenieten,
Daer't al uyt en in moet vlieten,
Daer ghy in moet zijn verheught.
Laet alleen zijn uwen al,
| |
[pagina 300]
| |
Die alleen v troosten sal,
En v ruste wesen moet:
Wilt ghy in v ruste vinden?
Houdt v rust' met den Gheminden
In dat Landt van d'eeuwich goedt.
|
|
