Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 294]
| |
Op de Wijse: Och wilt aenmercken ghy wilde Herten.
SVPERIOR.  | |
[pagina 295]
| |
BASSVS. 
KAn opder eerden een siel vergheten
Die vrolijckheden van't Heylich landt?
Die overgroote, die onghemeten,
Die rijcke weelden boven verstandt?
O die claer creature, die Godts vriendinne pure
Bevondt dat weerdich wel' te recht' is
Die vreught des menschen ghedachteniss'.
| |
[pagina 296]
| |
In dat ghenieten, in dat bevinden,
In die wellusten soo oversoet
Haer vrolijck leyde haren Gheminden,
Die claer fonteyne van't eeuwich goet,
En liet haer sien die sielen, grondich in hem verwielen,
Die als de visschen in de riuier'
On-versaeydt stonden, en vol pleysier.
Gheene wellusten, noch vrolijckheden,
Smaeck, troost des herten, ghenuchten gheen'
Den grooten hongher oyt en voldeden,
Van die daer swommen in't eenich Een;
Gheen goet haer en versaeyde, geen blijschap haer en paeyde:
Sy waren dorstich en vol altoos,
Altijdt ghespijst, en versadeloos.
Hoe sy meer hadden, hoe sy meer sochten;
Sy swommen dorstich in Godts vermaeck,
Gheene ghenuchten voldoen en mochten
Den gier haers herten met troost noch smaeck:
Sy smolten in die vreughde, daer Godt haer me' verheughde
En altijdt dorste meer haren grondt,
Hoe Godt haer claerder ghenieten sondt.
Dit sach die schoone, die wel gheboren,
Die blijde Siele van Godt bemindt,
En riep tot haren seer Vyt-vercoren,
O, in mijn herte seer diep gheprint'
O salich eeuwich wesen! hoe staen des' Vytghelesen
In dese soete verheven feest'
T'uwaerts ghedreven met ganschen gheest?
Voordaen en sullen nu mijn ghedachten
Oyt meer aenkleven troost noch wellust',
Voordaen en sullen nu mijne crachten
Buyten v wesen meer nemen rust'
in Zee noch over-vloeden, in gheen van uwe goeden
En sal mijn herte nu meer voordaen,
O Alderliefste! met luste staen.
O troost des levens! ghy sult alleene
Nu eeuwich wesen hier mijnen al;
In v, o Liefste? en anders gheene
Den wensch mijns herten versmilten sal:
En hoe dat ick ontfanghe, oft v, mijn Godt! aenhanghe,
Soo sal ick soecken noch meer altijdt,
Mijn Godt! v aenschijn ghebenendijdt.
|
|