Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Bedruckte hertekens.
SVPERIOR.  | |
[pagina 292]
| |
BASSVS. 
DIe blijde Sielen die daer verwielen
In den afgrondt van alle goet,
Staen sy van binnen in purder minnen
Altijdt soo recht met haer ghemoet?
Als dat sy leven soo bloot verheven,
En dat haer Godt soo ledich vindt;
Dat niet met allen daer en kan vallen
Tusschen t'hert', en die t'hert' bemindt?
| |
[pagina 293]
| |
Dat het ghe-vredicht altijdt verledicht,
Godt volghen kan soo wel van pass';
Dat hem mach houwen, in Godts beschouwen
Soo bloot als't was, doen't niet en was?
O deught der deughden, en vreught der vreughden!
Wat is't dat Godt die sielen biedt?
Den vloedt der vloeden, vol alle goeden
Is t'soet licht, dat haer oogh' gheniet.
T'is een ghenieten, sonder verdrieten,
Een blijschap sonder onderlaet:
O soete weelden al gh'raecktmer selden,
Daer t'hert' soo hoogh' verheven staet!
Naer s'herten luste, in volle ruste
Sien ick die Sielen onbelet
Vyt veel Zeebaren overghevaren,
Daer haer Godts goetheydt heeft gheset.
Godt wiltser voeren, wie salse roeren?
Wie sal die sielen raken aen?
Sy zijn ghetoghen, en wijdt ont-vloghen
D'leegh' dal, daer sy pleghen te staen.
In Godt verslonden sien hare gronden
Wat dat het is heel Godts te zijn:
Hoe veel ghenaden dat haer versaden
In dat gheluckelijck verdwijn.
Van Godt vercoren, in Godt verloren
Vinden meer danmen wenschen mach:
Sy staen versoncken, en heel verdroncken
In't soet licht van den vollen dach.
Op d'alderhooghste d'alderghebooghste
Voor d'wesen, dat haer Godt vertoondt,
Bly' sonder sorghen met hem verborghen
Haer hert' in sijn claer ruste woondt.
Sy zijn ontsteken, wie sal uyt spreken
Wat vier dat in die sielen brandt?
Een vlamme wonder, een vier besonder,
Dat daer verlicht wil' en verstandt.
Gheheel doorschenen ghelijck verdwenen
Ontfanghen sy Godts licht in haer:
Die sonn' der sonnen heeft haer verwonnen,
Godts claerheydt heeft haer ruste daer.
|
|