Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 289]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 290]
| |
O Heylich, heylich, heylich landt! plaets' der volcomentheden
Met all' oprechticheydt beplant, stadt boven alle steden!
Hoe pur, hoe claer, hoe onbelet staet hunnen gheest gheset?
Die dach en nacht met haer ghedacht',
Met woorden, seden, wercken niet anders en aenmercken,
Dan bloot te houden haer ghesicht', tot d'in-vloeyende licht.
Die haer als eene lochte claer onder die sonn' verheven
Van nevels, wolcken, altegaer, bloot ende ledich gheven,
Niet latende in haren sinn' beeldt oft ghedaente inn',
Dat den inschijn mocht hinder zijn:
Op dat die minne-stralen, die uyt dat wesen dalen,
Vry worden mochten uytghespreydt door haer ontfanghbaerheydt.
Gh'en weet voorwaer hoe dat daer stondt tot die plaetse ghecomen
Die siel' verblijdt in haren grondt, om dat daer wierdt vernomen
Soo puren blootheydt van ghemoet, daer sy d'inlichten soet
Los ende vry tot allen ty',
Ghedurich me' ontfonghen, die't al om d'licht' afgonghen,
Die haer van alles trocken af, om d'licht', dat Godt haer gaf.
| |
[pagina 291]
| |
Sy riep verblijdt, sy sprack verheught tot Godt, die haer gheleyde:
Mijns herten troost! wat soete vreught is't, daer ick my vermeyde?
Daer ick des' sielen schouwe aen, in sulcken blootheyt staen,
Dat nacht en dach v lichte mach
Van v nederghesonden van haer bly' ondervonden
Worden in alderley manier' met oversoet pleysier.
Dat haer begheerten staen soo bloot, soo ledich haren wille,
Al haer ghedachteniss' soo doodt, haer claer verstant soo stille;
Dat d'minste in haer niet en raeckt, dat eenich middel maeckt
Tusschen haer oogh' en v vertoogh:
Maer moocht vry in haer blincken, en uwe stralen schincken,
En lichten soo dicks alst' v lust, in haren grondt gherust.
Maeckt my, o Heer'! oock een van die, laet my haer ghelijck wesen,
Die v my gansch ten besten bie, mijns herten uytghelesen!
Om v my self' van my vervremt, mijn selven my ontnemt;
Van plaets' en tijdt afscheydt my wijt
Wilt v licht openbaren wilt mijnen grondt verclaren:
Gheeft my dat ick v gift' ontfangh' daer ick soo naer verlangh'.
|
|
