Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Ick peys' op een persoone.
SVPERIOR.  | |
[pagina 271]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 272]
| |
FOnteyne der ghenaden! siet hoe mijn siel' verdort,
Die al omm' v weldaden schinckt soo seer uytghestort;
Tot u versucht, tot v mijn siele vlucht:
Aensiet toch eens v wormken opder eerdt,
En al ben ick't o Heer' on-weerdt,
Mijn arm ghebedt aen-veerdt.
Ick wensch' in v te wesen, o goedertieren Heer'!
Mijns herten uytghelesen leert my den wederkeer!
O Bruydegom treckt my toch wederom'
Leert my, dat ick eens mach gheraken daer,
Daer mijne krachten altegaer
Soo grondich haken naer.
Wat is't te moeten leven van uwen troost ver-vremt?
Wat kan heel aerdtrijck gheven? die ghy v vreught ontnemt;
T'is droefheydt al, t'en is maer bitter gal':
O Schepper soet! t'en is maer al verdriet,
Als ghy v aenschijn niet en biedt,
Wat weelden datmen siet.
Vyt duysenden Beminden! naer v mijn siel' verlanght,
In v is vreught te vinden, daer alle goet aen hanght:
O ware vreught! wierdt eens mijn siel' verheught;
Mocht' ick met v, o Heer'! eens wesen een,
K'en saegh' naer vreughden anders gheen;
Want ghy ghenoeght alleen.
Oorspronck van alle goeden vereenicht my met v,
Wilt in mijn siele vloeden, die staet soo dorstich nu:
Mijn Godt ick sterf'! die v, mijn leven, derf';
Vertoondt my eens v vrolijck soet aenschijn,
Vereenicht laet my met v zijn,
Dat ick in v verdwijn'.
| |
[pagina 273]
| |
Mijns herten uyt-vercoren! ver-vremt my heel van my;
Maeckt dat ick eens verloren, o liefste! in v zy;
Treckt mijn ghesicht' met v soet hemels licht
Set my in v, my selven van my scheydt;
Toch mijn siel' in v gheleydt,
Die zijt mijn salicheydt.
|
|