Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Verheught v met jolijt.
SVPERIOR.  | |
[pagina 268]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 269]
| |
TRoost overwonderbaer, blijschap besonder,
Vreught boven vreught voorwaer, ghenuchte wonder
Schonck Godt die Siel', die hy den dorst soo bluste,
Dat haren wensch noyt buyten meer en ruste:
Sy moest' Godt schouwen aen, sy moest' in Gode staen,
Oft noyt en was voldaen haers herten luste.
Godts waerheydt oversoet, Godts trouw' volcomen,
Die sy met claer ghemoet nu hadd' vernomen,
Haer grondich ded' tot Godts bevonden seghen
Met liefde pur ghedurich zijn gheneghen:
T'gheluck van Godts aenschijn moest' door haers selfs verdwijn,
Om recht ghetroost te zijn, worden verkreghen.
Ghenucht' boven ghenucht' hadd' Godts vriendinne
Van als te nemen vlucht', daer Godt niet inne
Ghesmaeckt en wierdt, hoe seer dat't wierdt ghepresen,
Hoe groot gheacht, hoe pur dat't schen te wesen:
Wat haer wierdt aenghebrocht, hoe claer dat't wesen mocht':
Alleen wast' die sy socht' den Vytghelesen.
| |
[pagina 270]
| |
Ver-vrolijckt en verheught, ver-maeckt ten gronde
Liep sy den wegh met vreught, die Godt haer jonde;
Als sijn ghenae' met sijne minne stralen
Den soeten wensch haers herten quam t'ont-halen?
D'omhelsen van den Heer' vertrooste haer soo seer',
Dat sy door liefde teer moest' uyt haer dalen.
In alderley manier' Godt haer vermaeckte;
Sy smolt in't minne vier: haer herte blaeckte,
Als haer den Heer', daer sy t'ghesicht' op stichte,
In dien wegh met sijn aenschijn voor lichte:
Sy was in waren vre', als hy, die haer volde',
Hem toonde in die ste' voor haer ghesichte.
Anders en socht' die siel' gheene welluste,
Dan Godt self, die haer hiel in ware ruste:
Wat dat sy vondt, sy hieldt al voor verloren,
Als haren Godt haer niet en quam te voren:
Wat dat Godt smaken liet, wat dat haer was gheschiet,
Den Liefsten was t'gheniet van d'uyt-vercoren.
|
|