Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 237]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 238]
| |
MYn hert' gaet op vol vreughden soet,
Die ghy my sien, en smaken doet
Met d'leven wonderbaer
Van Godts vriendinne overclaer.
O leven hemels leven!
Vol vreughden groot, vol vrolijckheydt verheven,
Dat die claer siel' recht over Zee soo pur
Quam innich als ontslaghen van natur'.
Den voorwindt daer die siel' van wierdt
Soo vrolijck over Zee ghestiert,
Die Godt den Heer' haer gaf,
Daer sy me stack gheluckich af,
En ter plaets' voorghenomen
Soo wel gherecht, soo salichlijck mocht' comen,
Moest' zijn voorwaer den gheest Godts, die haer de'
Vyt haer in hem veranderen van ste'.
T'en was haer werck noch sterckte niet,
Dat sy haer selven soo verliet;
Dat sy den rechten streeck
Door gheen aen kleven en ontweeck:
Maer sonder daer te letten,
Soo los en bloot, soo licht mocht' oversetten,
En alles le'igh met een grondich uyt gaen
Ter haven mocht' voor-spoedich comen aen.
Och quam' ick daer, daer sy toe quam;
Bevond' ick t'ghen', dat sy vernam;
Mocht' ick gherust alleen,
In mijnen Godt en anders gheen,
In mijnen wel beminden
My oock soo bloot eens onvermiddelt vinden;
Dat ick in hem mocht' wesen alles quijt,
Dat my hier houdt uyt hem verscheyden wijt.
Dat waer mijn vreught, al mijn vermaeck,
Dat waer den dach, daer ick naer haeck',
Dat waer Vriendinn' voor my
Een ure bly' en overbly':
O ure der ghenuchten!
| |
[pagina 239]
| |
Oft ick eens mocht' soo derwaerts overvluchten:
Maer nu vriendinn' vertelt my eens gheheel
Haer reys', daer ick van heb' ghehoort een deel.
|
|
