Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Dat Godt die Salighe in de Zee sommighe toonde die haer tot lijden resigneerden, om dat resignatie lijden versoet.

Op de VVijse: Ick sat en fantaseerde.

SVPERIOR.

[p. 228]

BASSVS.

[p. 229]

HOe nouw' en enghe paden moet dicks een siele gaen

Met cruycen swaer gheladen, om recht in Godt te staen?

O t'is den herden wegh die ick segg',

Daer sy't al gheeft om al,

Daer sy met liefde soet dringhen moet

Door smerten ende gall'.

Godts leeringhen vertoonden dit aen die pure siel'

By die Zee, daerder woonden, die t'cruys, dat haer gheviel,

Droeghen met vrolijckheydt wel bereydt;

Want vrolijckheydt haer licht

En soet oock wesen de' in die ste',

Dat cruys lastich ghewicht'.

T'en moet alsoo niet wesen,om pur in Godt te zijn,

Dat om d'leet te ghenesen, men nemt te draghen pijn';

Dat men dat cruys ontfanckt, en Godt danckt,

Om dat t'cruys, t'cruys wech nemt:

Die daerom tot het leet staet bereedt,

Is van purheydt vervremt.

Om die purheydt te treffen, veel hoogher in den Heer'

Moetmen dat cruys verheffen, ende omhelsen meer;

Niet om den troost van t'hert' in de smert,

Maer om Godt self' alleen,

Diemen in't cruys aensiet, en gheniet,

Om hem en anders gheen.

Godt moet die meyningh' trecken te lijden allen druck,

Godt moet dat hert' verwecken t'omhelsen ongheluck;

Al wierdt t'cruys meer ghebaert, en beswaert,

Dat t'ghelijck in als zy,

En leven ende doodt, neme bloot

Van Godt, en om Godt ly'.

Hoe pur en volcomen ons lijden wesen souw?

Dat Godt daer slechts genomen in wierd' met ware trouw',

Dat maer tot Godt ghestiert t'hert' en wierdt,

En daer niet anders door,

Hoe lastich dat oock viel aen de siel',

Dan Godts wil' hadde voor.

[p. 230]

 

O wistmen te beminnen die te beminnen is!

 

Wat soud' een siele winnen in haer bedroefeniss'?

 

Met wat volcomen vreught soud' verheught,

 

Soud' sy worden vermaeckt?

 

Dat die ghenuchten groot van Godt bloot

 

In't cruys wierden ghesmaeckt.