Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Cupido wilt v spoeyen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 214]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 215]
| |
GOdt stondt met d'uytvercooren ontrent die Zee voorseydt,
Daer hy haer hiel te vooren van pur' oprechticheydt:
Hy sprack tot haer in haren grondt,
Die met sijn liefde was doorwondt,
Des' woorden, die sy claer verstondt.
T'is groot, oprecht te wesen, veel houden van den schijn;
Weerdich zijn sy ghepresen, die oprecht konnen zijn:
Hoe kleyn is dat oprecht ghetal?
Hoe weynich zijnder onder al?
Diemen oprechte noemen sal.
Doorloopt eens dese wijde, des' overgroote Zee,
Bemerckt van alle sijde, ofter wel een of twee
Te vinden is, die die natur',
Ghedreven van Godts liefde pur
Versterven wilt in suet en sur.
Daer zijnder met verlanghen, en met begheerte groot
Die daghelijcks ontfanghen dat weerdich hemels broodt.
Men heet haer liefde liefde claer,
Het schijnt een trouwe wonderbaer,
Die haer voort drijft tot Godts autaer.
Sy vinden daer ghenuchten, die tafel dunckt haer soet;
Met overblijde vruchten, voldaen wordt haer ghemoet:
Het is een spijs' van soeten smaeck,
Sy vinden daer troost en vermaeck',
Dat is haers viericheydts oorsaeck'.
Tot weelden soo besonder, daer t'hert' soo wordt voldaen,
En is't voorwaer gheen wonder, dat sy met neerste gaen:
Te soecken datmen lustich vindt,
Daermen ghenuchten mede windt,
Vyter natur' elck een bemindt.
Wilt ghy vriendinne weten, wie datter is oprecht
Van den gheest Godts beseten, en Godt pur toeghehecht?
Die tot die spijse gaet bereedt
Met eene vlam' en liefde heet
| |
[pagina 216]
| |
Van Godt t'ontfanghen alle leet.
Die pur is, moet hem waghen tot al, dat Godt behaeght;
Met blijschap moet hy draghen, daer een ander van klaeght:
Die weerdich gaet tot dese spijs',
Heeft in't verdriet een paradijs,
En smaeckt Godt in besonder wijs'.
Oprechte willen lijden, s'en sien naer gheene vreught;
Haer perssen haer verblijden, t'is Godt die haer verheught:
S'en mercken aen noch dat noch dit,
Sy sterren op een ander wit,
T'is Godt die haren wensch besit.
Vry moghen sulcke comen, tot dese tafel rijck,
Daer Godt van wordt ghenomen in alles soo ghelijck,
Die daer zijn siende anders niet
Dan Godt, die haer sijn selven biedt,
We'er 't troost, we'er vreught schijnt of verdriet.
|
|