Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 207]
| |
Op de VVijse: Den Enghel van boven.
SVPERIOR.  | |
[pagina 208]
| |
BASSVS. 
T'Is hemelsche welde, daer Godt die siel stelde,
Die hy ghenieten de' den troostelijcken vre',
Die alle goet oorsaeckt, die't al vermaeckt,
Die met ghenuchten alghelijck
Van aerdtrijck maeckt een hemelrijck.
O soete wellusten! o ruste der rusten!
Wat ist in vre' te staen? en Godt te schouwen aen?
Wat ist' voor Godts aenschijn ghevoert te zijn
Op dien Bergh van hooghe vreught?
Daer den vre' Godts de siel' verheught?
Dat vrolijck ghenieten, dat soet over-vlieten,
Dat die siel' over-stort, die daer ghevonden wordt,
| |
[pagina 209]
| |
Dat haer bedouwt, besproeyt, en over vloeyt,
Is eenen troost, is een rivier'
Vol alderhande soet pleysier.
Een hemelsche stede is recht dien vrede,
Daer die siel' alles bloot, swemt in ghenuchten groot,
Daer sy met pur ghesicht' dat hemels licht
Gherust in haren grondt ontfanght,
Met d'welck sy innich Godt aen-hanght.
O vrolijckheydt wonder! o vrede besonder!
O stede vol ghenucht'! o rust' vry van gherucht'!
O Bergh vol vrolijckheydt! van Godt bereydt
Tot troost van die reyn' creatur',
Die Godt aenhanght met liefde pur.
Van Godt soo verheven, in dat salich leven,
Van Godt soo opghevoert, die Siele onberoert
Mocht' wel voor Godt voorwaer versincken haer:
En met ootmoedich pur ghedacht'
Gheheel ontwoorden dach en nacht.
Wat kost' sy verdincken? wat kost' sy gheschincken?
Wat kost' sy opder eerdt' Godt opghedraghen weerdt
Voor dien blijden schat? die sy besat,
Dat eenichsins verdienen mocht'
Den troost, daer sy toe was ghebrocht?
Dat soet ondervinden, van haren gheminden
Maeckte die siele reyn, al haer verdiensten kleyn;
S'en sach haer maer als roock, en minder oock:
T'en was al niet dat sy hem gaf,
Daer haer die vreught was commen af.
Och oft ick my vonde, daer sy in Godt stonde,
Soo salichlijck ghehooght, die hier soo light ghebooght,
Wat vreught en waer my niet, nu dit verdriet?
Maer want my oock vreught uyt haer spruyt,
Leght toch noch wat haer leven uyt.
|
|