Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Isser niemandt uyt Indien comen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 205]
| |
BASSVS. 
GHenadighen en Godt goedertieren! wat is vre'?
Hoe overvloedich zijn die pleysieren van die ste'?
Daer ghy me'
Soo over-rijck en mildt
Die ghy daer voert vermaken wilt.
Kan wel dat hert' die weelden gronderen? daert' versinckt;
Kan wel die siel' meer vreughden begeeren? dan ghy schinckt?
Als sy dinckt,
Dat ghy v weelden gheeft,
Aen die die noyt verdient en heeft.
| |
[pagina 206]
| |
Hoe overveel zijn uwe ghenaden? milden Heer'!
Die t'herte toondt alsulcke weldaden, die soo seer
T'uwer eer'
Die siele overstort,
Die op den Bergh ghetoghen wordt.
Oft mijnen gheest eens wierdt opghenomen tot die rust'!
Oft mijn ghemoet eens mochte becomen die wellust'!
Daer ghesust
Soo wordt naer s'herten wensch
T'verlanghen van den heelen mensch?
In een ghedurich grondich verwachten staet mijn siel',
Oft naer den wensch van mijne ghedachten eens gheviel'
Dat my hiel'
V eeuighe goetheydt
Voor een, van die ghy daer gheleydt.
V heylighe ghenadighe ooghen, daer ick staen,
Sult ghy misschien noch eens nederbooghen, en sien aen
Die hier gaen
Als een, die vervremt is
Van v licht in des' duysterniss'.
O dat eens quaem' die salighe ure! dat ick saegh',
Dat den onvre' van dese nature, die ick draegh',
Onderlaegh',
En dat ick vrede vondt;
Soo waer my alle goedt ghejondt.
O goeden Godt aensiet mijn verlanghen, siet mijn hert';
Wilt my eens in ghenade ontfanghen, salft mijn smert';
Dat s'ontwert:
Dat ick v eens gheniet',
Daer ghy v uwe vrienden biedt.
Wilt eens ghehoor, o goeden Godt' gheven, die hier klop':
Laet my den Bergh der ruste verheven tot het sop
Klimmen op,
Daermen v Heere mach
In vrede loven nacht en dach.
|
|