Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Dat die Salighe op den Bergh alle deughden ende vreughden was ghenietende.

Op die Wijse: Ick ben een armen Pelgrim.

SVPERIOR.

[p. 198]

BASSVS.

O Vrede soet! ghenuchte pur!

Daer alle goet in is gheleghen,

Dat hier oyt van een creatur'

Op aerdtrijck wordt vercreghen.

Op dien Bergh is sekerlijck

Te vinden, watter is van weerden?

Gheen meerder goet in hemelrijck,

Gheen meerder opder eerden.

Dit wist' dit schoone wel voorwaer,

Die Alderliefste des Gheminden,

Die desen sijnen troost in haer

Soo claer quam t'ondervinden.

Ghenuchte soet! wat al blijschap

Ontfonck sy in dat bly' ghenieten?

Wat soeticheydt, wat honich sap

Quam haer daer t'over-vlieten?

[p. 199]

 

Haer vrolijck hert' hadd' eenen lust,

 

Om tot den vrede Godts te raken:

 

Sy was ontstelt ende ontrust,

 

Tot dat s'hem quam te smaken.

 

 

 

Maer als haer Godt den vrede gaf,

 

Als hy haer quam te voeren boven;

 

Doen viel haer haer onruste af,

 

En sprack met een Godt loven.

 

 

 

Alleluia! hier is die vreught,

 

Hier is den Bergh nu van ghenuchten;

 

Daer ghy, o Heer'! my me' verheught,

 

En afneemt mijne suchten.

 

 

 

In my en is gheen treuren meer,

 

K'en hebb' gheen moeyt' met naer te jaghen:

 

K'versmilt' in dit gheluck, o Heer'!

 

Bly' zijn nu mijne daghen.

 

 

 

Mijn vreughden zijn nu vreughden soet,

 

'Tzijn vloeden pur vol van ghenaden,

 

Daer ghy my in verdrincken doet,

 

Om mijn siel' te versaden.

 

 

 

Alleluia! o ghever milt!

 

Dat hemel, en aerdtrijck v prijsen,

 

Die my soo grooten liefde wilt

 

Op desen Bergh bewijsen.