Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Dat die Salighe op den Bergh des Vreeds tot elck een Bermhertich was.

Op de Wijse: Alamande S. Nicolaes.

SVPERIOR.

[p. 194]

BASSVS.

T' En kan vriendinn' niet wesen, dat een die Godt gheniet,

Dat eene Vytghelesen, daer Godt van wordt ghepresen,

Die d'ander in druck siet, niet en deert van verdriet.

Pur Godt soeckende minne die moet bermhertich zijn;

Daer wierdt ghevonden inne Godts Salighe vriendinne,

Die voor elcks smert' en pijn', van Godt socht' medecijn'.

In dat salich verblijden, daer sy verheven stondt,

Hadd' sy een medelijden over al die hier strijden

In haerder sielen grondt, met liefde pur doorwondt.

Den Bergh der salicheden wast' daer sy wierdt vermaeckt,

Maer die beneden streden haer derniss' hebben deden,

Daer niet en wordt ghesmaeckt, wat troost Godt veroorsaeckt.

Het was haer droef t'aenschouwen, dat tot die ruste soet

Soo weynich commen wouwen, die licht daer raken souwen;

Wilde slechts haer ghemoet wat volghen d'eeuwich goet.

[p. 195]

 

Het perste haer ghedachte, dat elck ontliep de deucht:

 

By daghen en by nachte wenschte en verwachte,

 

Dat in Godts ware vreught, elck worden mocht' verheught.

 

 

 

Daerom wierdt van den Heere hare bermherticheydt,

 

Die met een liefde teere elck een minde soo seere,

 

In die weelden bereydt veel dieper ingheleydt.

 

 

 

Met rijckheydt alderhande Godt haren wensch beschonck',

 

Die met minsaem verstande verteert in minnen brande

 

Soo bermhertich uyt ghonck, en tot elck nedersonck.

 

 

 

Hadd' sy elck konnen gheven, soo sy wel hadd' ghewilt,

 

Op dien Bergh verheven, dat salich hemels leven;

 

S'en hadd' van d'wenschen milt, noyt metter daet verschilt.

 

 

 

Haer herte, haer nature, tot elck een, daer sy mocht',

 

Met blijschap t'elcker ure, met medelijden pure

 

T'goet, dat Godt in haer vrocht, we'er uyt te storten socht'.