Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe dat die Salighe op den Bergh des Vreeds arm van gheeste zijnde, oock reyn van herten was.

Op de Wijse: Ha mon Dieu qu'el est ce torment.

SVPERIOR.

[p. 189]

BASSVS.

[p. 190]

VRy mocht' sy staen voor Godts aenschijn,

Want haer den Heer' hadd' uytghelesen,

Die arm van Gheeste wist' te zijn,

Om oock van herten reyn te wesen:

Haer ghemoet oversoet was sijn rijck,

Daer hy in wilde dalen,

Haer ghesicht schonck hy licht salichlijck

Met sijne minne stralen.

T' was pur al wat sy in haer nam,

Want sy in als Godt socht' t'aenschouwen;

Sy vliede wat haer teghen quam,

Om haren Godt bloot te behouwen:      Haer ghemoet etc.

Gheen aertscheydt en trock sy haer aen,

Haer ooghe stondt in Godt alleene;

Hem wou' sy maer pur gade slaen,

Aen-clevende voort dinghen gheene:      Haer ghemoet etc.

Haer suyver ooghe stondt gherecht,

S'en liet t'ghemerck niet nedercomen;

Des' nederheydt was haer te slecht,

Godt hadd' haer pur hert' opghenomen:      Haer ghemoet etc.

Daer boven was al haren smaeck,

Daer vondt sy dat haer kost' ghenoeghen;

Haer herte reyn hadd' maer vermaeck,

In haer alleen tot Godt te voeghen:      Haer ghemoet etc.

[p. 191]

 

In dat gheluck stondt hare vreught,

 

Die reste was haer een verdrieten;

 

Die blijschap maeckte haer verheught

 

Daer sy Godt pur in kost' ghenieten:      Haer ghemoet etc.