Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 186]
| |
Op de Wijse: Pour lesperance que iay de triumphes des ciels.
SVPERIOR. 
BASSVS.  | |
[pagina 187]
| |
WIlden wy sterven, wat leven waer ons onse doodt?
Wat sou' be-erven in Godt ons trouw' en liefde bloot?
Vriendinn' daer wy hier staen, hoe wel soud't niet ons gaen?
O Godt verheven! oft onsen mensch versincken kost':
O eeuwich leven! datmen te sterven eens begost:
In alderley manier' waer die doodt ons pleysier.
Met duysent weelden sou' Godts ghetrouw' bermherticheydt
Ons trouw' verghelden, die nu van troost staen afghescheydt;
Om dat ons leven iet noch buyten Godt aensiet.
Gheheel versoncken, gheheel te Niet, in liefde pur
Hadd' haer gheschoncken aen haren Godt die creatur',
Die Vytvercoren siel', Godt grondich onder-viel.
Wat gaf Godt weder voor t'ghene, dat sy Gode gaf?
Wat sondt Godt neder? wat daelde van den hemel af?
O schinck, o weder-schinck, die voor Niet, al ontfinck!
Voor haer Armoede sondt hy die wel beminde Bruyt
Met vollen vloede alle rijckheydt ten hemel uyt:
Hy maeckte haer verheught, met alderande deught.
Haer pur Vernieten quam hy met der ghenaden schat
Soo t'over-vlieten, dat gheen verstant het goet en vat,
Daer hy die siel' ghetrouw' vercieren mede wouw'.
| |
[pagina 188]
| |
Troost over-vloedich uytstorte hy haer sonder maet',
Een hert' saechtmoedich, de' hy haer hebben metter daet,
S'en scheen gheen mensche meer, maer eenen Enghel eer.
Vyt hare ooghen sachmen der hoogher deughden schijn
Hem claer vertooghen, die in die siele moesten zijn:
Elck woort dat uyt haer quam, t'hert' in Godt overnam.
Watmen haer dede, saechtmoedelijck in Gode stondt,
Sy was in vrede; want sy Godt t'allen plaetsen vondt:
Sy rusted' onbelet, in haren Godt gheset.
Heel u uytghelesen, was die reyn siel' van Godt voorwaer,
Een hemels wesen, sachmen in haer ghedaente maer:
In haer manieren bleeck, dat sy recht Godt gheleeck.
|
|