Den boeck der gheestelijcke sanghen

[p. 180]

De Innighe: Hoe dat die Salighe vrede in onvrede moeste nemen.

Op de Wijse: Edel artisten koen.

SVPERIOR.

[p. 181]

BASSVS.

DIe recht naer vrede staet, moet dicks onvrede lijden,

En hoe dat met hem gaet, hem in on-vre' vertijden:

D'welck Godts vriendinne dede, die waer sy quam oft ginck,

Vrede nam in onvrede, rust' in onrust' ontfinck.

Ondeught maeckt deucht bekent; die Godt meynt, moet verdraghen,

Soo die siel' was ghewent, die in 't Cruys hadd' behaghen:

Den vrede is van binnen, daer sy hem vinden wouw',

T'en was gheen rust' der sinnen, daer sy om was ghetrouw'.

Wat dat haer teghen quam, haer tot den vrede leyde,

Die't al in vrede nam, dat haer onvre' bereyde:

[p. 182]

 

Sy hadd' haer minne trecken, van Charitas gheleert,

 

Sy bleef op alle plecken, den vrede toeghekeert.

 

 

 

In Godt stondt haer ghemerck, s'en maeckte in haer leven

 

Van gheene saken werck, dan van een overgheven:

 

Dat ded' haer vrede vinden, die sy in't sterven socht,

 

Den vrede des gheminden, wierdt in't versaeck' volbrocht.

 

 

 

Daer sy naer vrede stondt, moest' sy haer selven haten;

 

Daer sy haer selven vondt, moest' sy haer selven laten:

 

Vyt haer moest' sy haer setten, wou' sy met haren wil'

 

Haer selven niet beletten, in haers gheests ruste stil'.

 

 

 

S'en mocht aenkleven niet, van dese aertsche saken;

 

Want al dat ooghe siet, dat moet on-vrede maken:

 

En soo langh' is t'verlanghen, noch sinnelijck verlust,

 

Als t'heeft eenich aenhanghen, aen schepsels, daer't op rust.

 

 

 

Los stondt sy ende vry, sy kost' het al ghederven,

 

Sy kost' haer t'allen ty' gherust om rust versterven:

 

Den vre, daer sy naer trachte, maeckte met bly' ghemoet

 

Dat sy onvre' verachte, en nam voor vrede soet.