Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Ick stondt op hooghe berghen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 179]
| |
BASSVS. 
MAch ick een siele prijsen, soo is sy prijsens weerdt,
Die ick v kan bewijsen, heel hemels opder eerdt.
Godts salighe vriendinne, soo ickse noemen moet,
Al om met pure minne versmolt in vreden soet.
O vrede, blijden vrede! d'welck in die siele bleeck.
Die daer recht alleen mede, die Enghelen gheleeck.
Sy stondt soo tot elck eene, minsaem in vrede claer,
Oft s'hadd' met elck alleene, gheweest vereenicht maer.
In vrede stondt haer leven, by goede ende quae',
Die Deught hadd' haer ghegheven, Godts eeuwighe ghenae'.
Al die haer quamen teghen, ontmoetten haer verheught:
Tot elck een t'alle weghen, uytvloeyde hare vreught.
Gheen vrienden uyt vyanden, en waren haer bekent,
Daer haren gheest te branden, in liefde was ghewent.
T'was op den bergh des Heeren, daer sy verheven stondt:
Daer liefde haer quam leeren, de voncxkens vanden grondt.
Haer vlamkens waren pure, haer herte was ghemeyn:
Van voncxkens van nature, was hare liefde reyn.
|
|