Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe puer dat die Salighe op den Bergh des Vrede stondt.

Op de Wijse: Menschen ghirich van aerde.

SVPERIOR.

[p. 174]

BASSVS.

[p. 175]

GHeluckighe woonstede! plaetse van alle goet!

Hoe stondt die siel' in vrede, vervult met weelden soet?

Als sy te recht ghevonden den Bergh hadd', die sy socht',

Daer haer ghemercken stonden

In't groot gheluck verslonden, meer dan sy wenschen mocht'.

Die ruste was verheven van tijdt in eeuwicheydt,

Het was een hemels leven, daer Godt haer hadd' gheleydt:

Een blijschap boven maten, was't vol hemelsche vreught,

Daer sy was in ghelaten,

Daer haer ghedachten saten in haren Godt verheught.

Wel mocht die siele lusten naer soo ghewenschte smaeck,

Daer sy in Godt mocht rusten, en scheppen haer vermaeck,

Daer sy van als ontslaghen dat wesen ondervondt,

Daer sy naer haer behaghen

By nachten en by daghen verwesent inne stondt.

Ontcommert en verledicht en grondelijck ontbloot,

Stondt haren gheest ghevredicht verstorven ende doodt:

Vriendinne uytghelesen! om dat die siele pur

Met Godt een soude wesen,

Was't al uyt haer gheresen in gheest ende natur'.

[p. 176]

 

Als een water stil staende was sy in Godt verclaert;

 

T'was in haer ondergaende al wat onpurheydt baert:

 

Die overste partije bleef innichlijck verhooght,

 

Staende van alle sij'e

 

In eene purheydt vrije van al dat neder booght.

 

 

 

Daer gaf die reyne siele den Goddelijcken dach,

 

Die recht claer op haer viele, recht eenen wederslach:

 

Dat in haer buyten wercken, elck die haer teghen quam

 

Den claren ende stercken

 

Wederschijn kost ghemercken, der minnelijcker vlam'.