Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Face le ciel ce qu'il voudrat.
SVPERIOR.  | |
[pagina 168]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 169]
| |
GHy treft my met een reden soet,
Dat ick vriendinn' v segghen moet,
Hoe dat die siel' met troost besonder
Te vinden quam den Bergh van wonder;
Daer sy door vrede pur, clom boven haer natur'.
Op eenen sondach smorghens vroegh,
Naer dat langh' naer den vrede joegh
In't vrolijck Dal die uytvercoren,
Quam sy den Bergh bly' te besporen:
Daer sy claer onder vondt, dat Godt den vrede jont.
Den Bergh, daer Godt haer climmen de',
Was een ghewenschte blyde ste',
Een soete rust', een vreught verheven,
Een gheluck-salich hemels leven;
Daer sy overghevoert, in Godt stondt onberoert.
Eerst' wierdt sy in dat Dal gheset,
Daer sy Godt volghde onbelet,
Daer Godt haer wou' door sijn ghenaden
Met hem vertroosten en versaden:
Als die een siel' bemindt, die hy in leeghde vindt.
Hy vondt die salighe ghetrouw',
Daer hyse om verheffen wouw':
In't neder-dal stondt sy versoncken
In hem, die hem haer hadd' gheschoncken;
Als sy den Bergh op clom, in sijn ghenieten swom.
In't leeghste uyter maten diep
Die schepsels al ghelijck ontliep,
In't hooghste was sy afghescheyden,
Van al dat haer kost nederleyden:
Daer sy was, was sy heel, in't Goddelijck voordeel.
O morghen-stondt vol hooghe vreught!
Hoe wierdt die Salighe verheught?
Als Godt haer gaf die vrolijckheden,
Dat sy ghinck in den vre' der vreden;
Daer sy Godts weelden rijck, besat vredsamelijck.
| |
[pagina 170]
| |
O blijden sondach voor die siel'!
O hooghen Sabot die sy hiel!
Daer sy van als bloot en verledicht
Den Liefsten soo ghetroost, ghevredicht
Met hemelsche wellust', te vinden quam in rust'.
Wel mocht sy houden die octaef
Van die verheven minnegaef,
En dien dach eeuwich ghedincken,
Dat Godt die son' soo bly' liet blincken;
Dat Godt dat rijck gheniet, haer onder-vinden liet.
Met recht mocht' sy in dien vre'
Wel vieren d'jaer van Jubile,
En voor den troost van nieuws ontfanghen
Godt singhen eenen sanck der sanghen,
En grondich zijn verblijdt, in sulcken hooghghetijdt.
O hooghe vreught! o troost voorwaer!
O blijden dach van 't gulden jaer!
Daer sy van Godt soo opghenomen
Mocht in die rust' des Heeren comen,
En ghemaeckt worden vry, van alle slaverny'.
Alleluia1 dat soet pleysier
Mocht haer wel op een nieuw manier
Alleluia met blijder kelen
Op dien Bergh doen vrolijck spelen,
Daer sy den vre' vernam, die haer uyt Gode quam.
|
|