Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Een dochterken ghepresen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 166]
| |
BASSVS. 
V Woorden overblijde van Godts vriendinne soet
Die maken dat ick lijde, een perss' in mijn ghemoet:
Voorwaer druck ende vreught, verweckt my hare deught.
Haer purheydt, die ick minne, werckt eenen haet op my,
Dat ick noyt en verwinne mijn kranckheydt, die ick ly':
O t'is my eene pijn' haer niet ghelijck te zijn!
Van haer seght ghy my wonder, daer ick my sien soo slecht;
Ick sien my ligghen onder, daer sy is opgherecht:
Sy druckt my uyter maet, die soo verheven staet.
Droegh sy niet die nature? daer ick dicks onderval;
Viel haer den last niet sure als mijne lasten al?
| |
[pagina 167]
| |
K'en twijfel niet voorwaer, oft t'ghinck haer dickwils naer.
Maer met een kloeck doorbreken, brack sy die perssen door,
Daer ick dicks in blijf' steken, daer ick dicks ligghe voor:
O hoe verscheyden stondt, haer siel' by mijnen grondt.
Sy socht' daer ick van vluchte, sy was ghetrouw' altijt;
Sy laegh daer ick om suchte, sy songh' daer ick om krijt':
O die oprechte siel', om strijdt noyt op en hiel.
Hoe moest' sy haer versincken? die Godt verhief soo seer';
Hoe moest' haer purheydt blincken, voor d'aenschijn van den Heer'?
O t'was een hemels licht voor t'Goddelijck ghesicht'!
Wierdt sy van Godt voorcomen, sy hiel haer dies onweerdt;
Die haer self hadd' ontnomen haer selven opder eerdt:
Om Godt, die t'haer al gaf, ghinck sy haer grondich af.
Sy droeght al wederomme daer alle goet uyt spruyt,
Daer haer allen rijckdomme mildt vloeyde weder uyt:
Voor een versincken ne'er, ontfonck sy duysent we'er.
O, in den Vytghelesen! die haer soo seer volde',
Mocht' wel soecken te wesen, verloren t'allen ste',
Die voor een, dat sy schonck, we'er duysenden ontfonck.
Dat sy dan neder daelde, in dat ghenieten rijck,
Ghelijck ghy my verhaelde, gheloof ick sekerlijck:
Want soo ghewenschten wey' trock haer tot die valley'.
Maer heb ick moghen hooren, hoe dat die leeghde smaeckt;
Brenght oock eens wat te vooren, t'ghen' dat die hooghde raeckt:
Gheeft oock wat van dat mergh; want gheen dal sonder bergh.
|
|