Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Aurelle.
SVPERIOR.  | |
[pagina 152]
| |
BASSVS. 
EEn hert' ootmoedich is overvloedich,
Is selsaem seer, is wonderlijcke
In trouw tot Godt, in liefde rijcke,
Meest' minnende altijdt daer't meeste cruys van lijdt.
In dese minne, stondt Godts vriendinne,
Die in dat Dal der soeticheden
| |
[pagina 153]
| |
Oprechte rust' daer vondt beneden,
Die volghende veel eer, die haer verdruckten meer.
O troost der sielen! die op haer vielen,
Die waren haer die aenghenaemste,
Die deden haer die hulp bequaemste,
Om in den waren grondt te blijven, daer sy stondt.
Sy wou' s'ontmoeten, sy wouse groeten,
Sy wou t'hun al ten besten bieden,
Daer schimpen meest' haer van gheschieden:
Want om in Godt te staen, moest sy haer self uytgaen.
Die uytvercoren was lanck verloren
Naer haren wil' in den gheminden,
Daer druck noch leet haer en kost vinden,
Hoe lastich oft hoe suer, dat t'scheen voor die natuer.
Die haer de' lijden, ded' haer verblijden;
S'en kost niet dan ghetroost ghewesen,
Daer sy gheleeck den Vytghelesen,
Die aen dat cruyce honck, daer sy troost van ontfonck.
|
|