Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Hoe salich zijn die landen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 144]
| |
 BASSVS.  | |
[pagina 145]
| |
NOch ken' ick een Vriendinne, van die ghestorven siel',
Die dicks van hooghen sinne, veel wonders my voor hiel
Van haer oprechte deughde, daer ick van dicks vol vreughde,
Want het mijn siel' verheughde,
Met haer in sprake viel.
Neffens t'Kasteelken blyde, vanden voor-seyden Niet,
Seyd' sy ter recher sijde, datmen een paeyken siet,
Waer Christus haer eens vonde, ontrent den morghenstonde,
Die hy die blijschap jonde,
Dat hy haer volghen hiet.
Sy ghinghen beyd' te samen, want hy haer leyde me',
Tot dat sy vrolijck quamen, in een ghewenschte ste',
Een ste' vol van ghenuchten, een ste' vol blyde vruchten,
Een ste' sonder ghesuchten,
Een ste' vol soeten vre'.
Men hiet die bly' landouwe t'Dal der Ootmoedicheydt,
Daer elck met pure trouwe, tot Godts wil' staet bereydt:
Daer elck tot Godt ghedreven, met een pur overgheven
In sterven ende leven,
Van als staet afghescheydt.
Die Salighe ghecomen met hem, die sy aen hinck,
Die haer med' hadd' ghenomen, daer hy self henen ghinck,
Riep vrolijck ende seyde, o oversoete weyde!
Daer wy hier comen beyde,
Daer ick in vreught versinck.
Vol blijschap boven maten, van dat hemels pleysier
En wist' sy haer waer laten; sy scheen t'ontworden schier:
Die siele uytvercoren, die salighe gheboren
Wierdt in een troost verloren
Op wonderbaer manier'.
Voor haren Vytghelesen, riep sy met bly' ghemoet:
O aldersoetste Wesen! wat ist dat ghy my doet?
My snoode creature, die ben een Nietheydt pure
Ontrouwe t'alder ure,
Vertoont ghy alle goet.
| |
[pagina 146]
| |
In liefde Godts ontsteken, sonck sy, ende versonck;
Haer hert' scheen op' te breken van troost, die sy ontfonck:
Godts goetheydt op haer daelde, Godts claerheydt haer bestraelde,
Godts liefde haer onthaelde,
Godts rijckheydt haer doorghonck.
|
|