Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Dat die Salighe door die Vernietinghe heel Goddelijck wierdt.

Op de Wijse: Acht Salicheden hebt ghy Heer'.

SVPERIOR.

[p. 139]

BASSVS.

[p. 140]

WAt vondt die Siel' in haren Niet? wat leven was haer sterven?

Wat was't dat Godt haer smaken liet, voor dat sy scheen te derven?

T'ghen' dat die Salighe ontfonck,

Ver' boven s'mensch' ghedachte ghonck!

Godt wou' door sijn ghenaden, haer nietheyt self versaden.

Sy wiert verhooght in haer verdwijn, sy sonck in den geminden;

Gheworden scheen sy een te zijn, met die sy quam te vinden:

Verandert scheen sy van natur',

Soo hemels wierdt sy ende pur,

Soo vol hemelsche ruste, in haers Godts claer welluste.

T'ghevoelen soet van haren smaeck was haren Vytghelesen,

Haer vreughden, blijschap, en vermaeck stondt in dat hooghste wesen:

S'en hadd' ghesicht en anders gheen

Dat van dat over salich een,

Daer was sy in verdroncken, daer bleef sy in versoncken.

T'was ver' van haer, dat by haer was; want t'was in haer verloren:

Al haer ghemerck ghinck op dat pas, in haren Vytvercoren,

Daer was't dat haer ghedachte stondt,

Daer was't dat sy nieuw' leven vondt,

Daer was't dat Godt haer jonde, dat sy versonck ten gronde.

O blijschap van die vrolijckheydt! hoe soet was dat versincken?

Daer haren gheest in wierdt gheleydt, door t'Goddelijck inblincken,

Daer sy in hem versmolten lach,

Daer sy haer selven niet en sach

Verdroncken in die vloeden, der nameloose goeden.

[p. 141]

 

Tot eenen overhooghen graet, was sy van Godt verheven,

 

Ver-edelt was sy boven maet, in een Godtformich leven:

 

T'was een ghesteltheydt wonderbaer,

 

Die haer te boven scheen uyt haer,

 

Daer sy door t'hoogh ghenieten', in Godt scheen te vervlieten.