Den boeck der gheestelijcke sanghen

[p. 128]

Die Innighe: Hoe dat die Salighe haer hiel in die uytwendighe Lijdende Vernietinghe daer sy van Godt verniet wierdt.

Op de Wijse: Jerusalem ghy schoone stadt.

SVPERIOR.

BASSVS.

[p. 129]

NAer dat eens was door Godt gheraeckt

Die Salighe tot dat Vernieten,

Wat leet dat van haer wierdt ghesmaeckt,

Gheen lijden en kost haer verdrieten.

Vytwendich drucksel was haer vreught,

Sy wist' wat tot den Niet behoefde:

Daerom dies wierdt sy meer verheught,

Hoe meer dat haer elck een beproefde.

S'en sach naer gheen menschen meer,

Die werelt hadd' sy heel vergheten:

S'en wist' van eer noch van oneer,

Dat opsicht was in haer versleten.

Een ander wesen stont in haer,

Iet hooghers socht' sy vast te bouwen:

T'Verlies haers selfs dat ghinck haer naer,

Waer doormen Godt comt te aenschouwen.

Om dien vondt verloor sy t' al,

Om dat ghewinn' wou' sy 't' al derven:

S'en aensach moeyt' noch ongheval,

Om in den Niet te moghen sterven.

Sy ghinck haer uyt en weder uyt,

Sy wierp haer onder alle menschen:

Den troost die uyt t'vernieten spruyt

Gaf haer meer, dan sy kost ghewenschen.

Het docht haer kleyn, t'en docht haer niet,

Wat dat sy moest' om Nietheydt lijden:

Want t'ghen' dat Godt haer smaken liet,

Was duysentmael meer dan t'vertijden.

In alle teghenheydt en druck

[p. 130]

 

Als roosen soet nam sy die smerten,

 

Op v allen hiel sy voor gheluck,

 

In herts-sweer vondt sy troost des herten.

 

 

 

Van desen led' sy en van die,

 

S'en hadd' in't lijden gheen verkiesen:

 

Van waer dat haer quam oft van wie,

 

S'en socht' niet dan haer te verliesen.

 

 

 

Dat was alleen al haer opset,

 

Dat sy gheheel hadd' voorghenomen,

 

Tot hare Nietheydt onbelet

 

Door alle letselen te comen.