Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe dat die Salighe in haren Niet stondt.

Op de VVijse: In Babilonien met onverstande.

SVPERIOR.

[p. 121]

BASSVS.

[p. 122]

MEer troost en vreught dan hert' kan dincken,

Meer blijschap ende vrolijckheydt

Quam Godt die Salighe te schincken,

Die uyt haer selven was gheleydt:

Die inden Eyghen Niet ghevoert,

Boven al dat aertrijck kan gheven

In een ontwesentheydt verheven

Voor d'aenschijn Godts stondt onberoert.

Bloot stondt sy daer van haer ghedachten,

Sy stondt daer buyten haer ghemerck;

Noch will' en vondt sy in 't verwachten,

Noch eyghen roeringhe in 't werck:

Sy was ghelijck haer selven quijt,

Die claerheydt Godts hadd' haer beschenen,

In 't Wesen stondt sy als verdwenen,

Van haer scheen sy ghescheden wijt.

Den Niet en weet van gheen nature,

Van eyghendom, noch van besit;

Maer heeft al sijne pijlkens pure

Gheschoten in dat eenich Wit:

Alsoo wast met die siele claer,

Dat sy haer hadd' gheheel vergheten,

En heel was als verniet in haer.

Niet dat sy niet en hadd' haer wesen,

Maer dat sy soo afgrondich diep'

[p. 123]

 

Versonck in haren uytghelesen,

 

Ende soo ver' haer self ontliep;

 

Dat haren wensch, dat haer ghedacht',

 

Dat hare crachten alghelijcke

 

In Godts aenschouwingh' over-rijcke

 

Heel stonden als te niet ghebracht.